De Duitse muzikant Jan Jelinek heeft een album gemaakt waarop de songtitels langer lijken te duren om ze uit te spreken dan de muziek erachter. Zwischen is, als ik het goed voorheb, zijn twaalfde album. Zijn muziek wordt vaak microhouse of minimal techno genoemd, vermoedelijk omwille van de zeer sobere muzikale omlijsting van de geluiden en stemmen die te horen zijn. In feite is dit album voor een ongeoefende muziekluisteraar een beproeving die bij velen de uitroep "wat een pretentieuze muzikant" zou kunnen ontlokken. Toch vind ik de plaat zelf interessant, al was het maar om het experimenteel karakter en de manier waarop hij er, onder andere door de bondigheid van de songs, in slaagt om een idee net interessant genoeg te houden dat je de aandacht niet laat verslappen. Al moet ik toegeven dat het niet zo eenvoudig is om onderscheid te maken tussen de diverse nummers en dat discussies op concerten als "Was dat nu Lady Gaga, you once said in an interview that you write music for the fashion industry. Is fashion as important to you as music? of Joseph Beuys, it was you who said: democracy is so big one can only sing about it. You recently made your debut as a singer. Which democracy are you singing about?).
Die titels komen natuurlijk uit de (fragmenten uit) interviews met bekende personen die Jelinek gebruikt. Hij knipt en plakt de pauzes tussen de woorden en de non-verbale geluiden die de sprekers maken. Zo bouwt hij zijn minimalistische werkstukjes op. Het resultaat is dus een bevreemdende plaat, een geluidsexperiment dat net interessant genoeg is om heel af en toe eens naar te luisteren en waarvan ik me afvraag hoe dit live zou klinken en of het dan ook genoeg weet te beklijven.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten