Sinds Red House Painters er de brui aan gaven, heeft Mark Kozelek genoeg moois uitgebracht om zowel in mijn hart als dat van mijn lief gesloten te worden. Een deel ervan verscheen onder de naam Sun Kil Moon, andere platen waren echte solo-albums of samenwerkingen met bijvoorbeeld Ben Boye en Jim White (de drummer van Dirty Three en The Bad Seeds). Het is dan ook fijn om te merken dat er een nieuwe (titelloze) soloplaat uit is en na beluistering blijkt die ook nog eens van grote kwaliteit.
Opener This is my town is als een vertelling op sobere muziek en klinkt nooit perfect gezongen maar nét dat werkt zo goed: hier horen we een doorleefde blik op zijn woonomgeving. Ook Live in Chicago en de rest van de songs drijven op die combinatie van parlando en halfzang en een heel eenvoudige instrumentatie.
In The banjo song klinkt de muziek al eens iets opgewekter, in Sublime eist de drummer de hoofdrol op om een sfeer te creëren van rokerige bars in de late uurtjes en de mooiste song is opgespaard voor het eind: I cried during Wall Street. In die song bezingt Kozelek wat de film met Charlie Sheen in de hoofdrol met hem deed.
Deze plaat is toegankelijker dan Benji, Kozeleks album uit 2014 met Sun Kil Moon dat hem een beetje van mijn persoonlijke radar bracht, en herinnert me eraan dat zoveel mooie muziek in zijn oeuvre te ontdekken valt dat ik hem nog meer mag en durf afvallen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten