Ray LaMontagne, het klinkt als een Canadees, maar deze singer-songwriter is wel degelijk geboren in New Hampshire in de VS. Hij heeft intussen al zeven albums afgeleverd, het nieuwe Part of the light meegerekend. Om één of andere reden heb ik zijn oeuvre niet zo gevolgd, hoewel ik Gossip in the grain tot de 60 beste albums van 2008 rekende.
Op Part of the light blijkt hij alvast muzikaal een zeer interessante man te zijn, die heel vaak teruggrijpt naar de sound van de seventies. Zo klinkt Paper man als een kruising tussen Pink Floyd (ik hoor er echo's van Comfortably numb in) en een band als America (hij zingt zoals hun zanger op A horse with no name). As black as blood is blue laat de rock langzaam aanslepen maar staat intussen wel als een huis en zou een prima single zijn. De lange afsluiter Goodbye blue sky doet me heel erg denken aan de rustige Neil Young en opener To the sea is een folkdeuntje zoals dat in het genoemde decennium vrij vaak gehoord kon worden.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten