Het was in 1991 dat ik kennismaakte met Jesus Jones, de Britse band die vooral in dat decennium actief was. Na een EP twee jaar geleden is er nu, 17 (!) jaar na hun laatste reguliere album, eindelijk een opvolger. Passages duurt nog geen 40 minuten en de 10 nummers kunnen naadloos aansluiten bij het vroegere werk uit de nineties.
Doubt was het album uit 1991 dat ik best wel goed vond (het bevat uitstekende nummers en zelfs (bijna-)hits met Right here right now en International bright young thing) en zelfs opvolger Perverse kon me twee jaar later bekoren. Zoals reeds gezegd liggen de songs op de nieuwe plaat in het verlengde van dat werk, alleen ontbreekt hier een instant uitblinker, een song die boven de andere uitsteekt en die zich in je oor wurmt. In Fall wordt weliswaar een belangrijke rol weggelegd voor de bastonen waardoor dit nummer een lichte dubstep-toets krijgt, maar Chemistry leunt zo dicht aan bij hun radiohits dat het bijna plagiaat van hun eigen materiaal wordt.
Is dit dan een te verwaarlozen album? Niet voor nineties-nostalgici, want wat de band doet (recycleren van hun eigen sound uit dat tijdsbestek) doen ze goed. Enkel die ene song die nét dat tikkeltje meer heeft, ontbreekt, maar anderzijds is geen enkel liedje minder dan goed, en dat is op zich natuurlijk ook een verdienste.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten