Net zomin als De Heideroosjes een Nederlandse hoempapa-band zijn, is Muziekvereniging De Clingse Bossen een fanfare of harmonie (belangrijk verschil!). Het duo bestaat uit Lars Senders en Jan D'Hooge, die elk aan een kant van de Belgisch-Nederlandse grens wonen. Clinge (NL) en De Klinge (B) delen bossen, waarnaar het duo vernoemd is.
Het titelloos debuut is nu uit op vinyl en bevat een mix van jazz, electro, rock, musique concrète (denk hierbij aan o.m. Pierre Schaeffer en Pierre Henry),... Meer nog dan een opsomming van opwindende en verrassende muziekstijlen loont het de plaat grondig te beluisteren: Han Bennink klinkt als een gruizelig experiment dat twijfelt tussen Zappa en Sonic Youth, Bloementuintje is postrock à la Tortoise en Someone broke my bongos waaiert open als een verzengende Mogwai-song.
Zelf hou ik evenzeer van de jaren tachtig-invloeden in C'est la faute à Depeche Mode als van het ingehouden en met electronica worstelend gitaargeweld van Harstad.
Duidelijk is alvast dat het duo zich bevrijdt van allerlei muzikale grenzen, niet zozeer om totale vrijheid (een illusie, zoals filosofen al hebben aangetoond) te bereiken maar om schoonheid te laten bloeien op het allegaartje dat de muziekgeschiedenis van de laatste eeuw vormt.
Je kan het album beluisteren en bestellen via hun Bandcamp-pagina of bij Consouling. Beluister het hieronder alvast:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten