Metal Molly, Sukilove, Broken Glass Heroes en Black Cassette: het zijn de groepen waarin Pascal Deweze al speelde. Nu brengt hij een eerste soloplaat uit: Cult of yes. Die begint fascinerend met wat een muzikale spielerei lijkt (EP10). Het instrumentale nummer herhaalt een motiefje dat het midden houdt tussen lounge en vrolijke psychedelische pop. Het vormt ook de aanloop naar het rustige Beautiful Penelope, waarin opnieuw een muzikaal motiefje als een rode draad doorheen loopt.
Die muzikale motiefjes zijn vaak verrassend, bijwijlen exotisch en staan altijd buiten de tijd. Het is alsof je luistert naar een plaat vol samples die ze vroeger in Music Mania in de bak "Bizarre muziek" zouden geplaatst hebben. Het zijn riedeltjes die je verwacht op obscure soundtracks voor B-films uit de jaren zeventig. Het zijn, kortom, geniale vondsten waarop Pascal Deweze met zijn ongebreidelde muzikale fantasie op losgelaten wordt en dat leidt tot popsongs met een hoek af.
De 44-jarige Deweze is verworden tot een verborgen parel, wat gezien zijn staat van dienst nogal oneerbiedig en hoogst onverdiend lijkt. Hitparademateriaal levert hij hier niet af en ik vrees dat ook Studio Brussel 's mans plaat links zal laten liggen omdat ze niet goed in een hokje past. De beste manier dus om deze muziek te ontdekken, naast de plaat aanschaffen, is een concert bijwonen en u helemaal laten overtuigen door het universum dat hij schept.
Je kan Pascal Deweze live aan het werk zien op volgende plaatsen:
- Roma (Antwerpen) - 11 mei (da's overmorgen al!)
- N9 (Eeklo) - 10 juni
- Vama Veche (Brugge) - 2 juli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten