Onder een vervlaamste naam (Maurits Pauwels) brengt Mauro Pawlowski een plaat uit in het Nederlands. Daarop laveert hij tussen Jonas Winterland en kleinkunst uit de jaren zeventig. Maar Mauro zou Mauro niet zijn als hij daar niet een snuifje ondeugd aan toevoegt. Dat gebeurt op dit album vooral in de teksten, zoals de titel (Afscheid in kloten) al illustreert.
Voorafgaand was er al de single Een mooie tijd (enkele weken terug nog lied van de week). Als een pr-stunt bleek die enkel te koop via 2dehands.be. Die song is niet terug te vinden op het debuut, om redenen die me niet helemaal duidelijk zijn. Het is zeker niet zo dat dat liedje zou misstaan hebben tussen de rest.
De teksten plooien zich niet altijd makkelijk naar de muziek en daardoor doen sommige liedjes bij een eerste beluistering wat stroef aan. Herbeluistering toont echter dat Mauro een delicaat evenwicht zocht en vond tussen muziek en tekst. Die muziek had evengoed van Jan De Wilde kunnen komen. De arrangementen zijn met zorg gemaakt en stralen vakkundigheid uit. Toch hebben deze tien songs meer tijd nodig om onder je huid te kruipen dan veel eerder werk van Mauro, maar eens ze daar kruipen, jaag je ze met geen stokken meer weg.
Mauro in het Nederlands, vooraf klonk het als een varken op een tang en dit varkentje kan de tang nooit helemaal van zich afschudden. Net als bij een verstandshuwelijk kan de liefde echter mettertijd nog groeien en na de aarzelende gewenning begin ik al voor details en aspecten van deze plaat genegenheid te voelen.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten