Je kon al eerder deze maand lezen dat ik me beter voel. Oordeel zelf maar of je dat ook hoort in mijn keuze van twintig parels voor deze maand:
- Meiso - DJ Krush: beginnen doen we alvast met deze Japanner, die de wondermooie plaat Meiso maakte op het legendarische Mo'Wax-label
- Sordid - Amon Tobin: ook de Braziliaan Amon Tobin weet interessante dingen aan te vangen met genres als drum 'n bass en andere dance-subgenres
- A little samba - DJ Food: in het verlengde daarvan ligt dit nummer van DJ Food
- Policy of truth - Depeche Mode: uit de plaat Violator uit 1990, die een soort wedergeboorte inluidde voor de band, alvast minstens voor mij
- Closedown - The Cure: dat geldt zeker voor de plaat Disintegration waarmee The Cure de eighties van zich afschudde
- Ghost in the trees - Thee Oh Sees: Thee Oh Sees grossiert normaal gezien in shoegaze en hier hebben ze daar een scheut rockabilly aan toegevoegd
- I'm watching you - Jay Reatard: ontdek zeker zijn plaat Watch me fall, het beste wat Jay Reatard ooit aan de band toevertrouwde
- Gray goes black - Mark Lanegan: uit Blues funeral, dé absolute topplaat van 2012
- Milquetoast - Helmet: een pak ouder en door velen al vergeten, maar op het album Betty in topvorm verkerend
- Stuck - Unsane: ook al een topplaat uit 2012 is Wreck waaruit ik deze song plukte
- The separation of church and skate - NOFX: het bewijs dat punkrock grappig én goed kan zijn
- Will the fetus be aborted - Mojo Nixon and Jello Biafra: en dat geldt zeker voor het erg country-beinvloedde nummer dat ik ooit ontdekte door een goedkope labelcompilatie
- Something on your mind - Karen Dalton: het is wennen aan de vreemde stem van Karen Dalton en ik kan me voorstellen dat niet iedereen haar timbre weet te waarderen, maar de songs zijn voortreffelijk
- I can't forget - Leonard Cohen: I'm your man is de plaat waarmee ik Leonard Cohen pas echt leerde kennen en in feite vind ik het nog steeds zijn beste
- Celebrate - An Emotional Fish: een perfecte popsingle
- Parachute - Something Happens: en dat geldt evenzeer voor dit liedje
- You've got the kind of nerve I like - Tiny Ruins: alleen voor de titel van dit nummer val ik al...
- Becuz - Sonic Youth: Washing machine was de eerste vinylplaat van Sonic Youth die ik ooit kocht. Met schaamrood op de wangen moet ik toegeven dat ik er te weinig naar luister, dus hopelijk maakt deze keuze het een beetje goed
- My smile is a rifle - John Frusciante: Niandra lades and usually just a t-shirt is de niet te begrijpen geniale plaat van een junkie die amper zelfcensuur toepaste en toch vrijwel geen enkel zwak nummer uitbrengt
- Mabel's dream - Ken Colyer's Jazzmen: om af te sluiten kies ik voor iets helemaal anders met dit jazzliedje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten