Ooit leerde ik John Prine kennen dankzij het fantastische album Souvenirs uit 2000, een absolute aanrader. Onlangs bracht de man een nieuwe plaat uit, For better, or worse, waarop voornamelijk duetten staan met een keur aan ferme muzikale madammen.
Zeventig jaar is de Amerikaan intussen net geworden en zijn stem klinkt dan ook intussen al wat doorleefder. Op de countryplaat die For better, or worse zonder twijfel is komt dat timbre volledig tot zijn recht, niet in het minst doordat er (bijna) altijd een tegengewicht gevormd wordt door de vrouwelijke vocalen. Het lijstje van gastzangeressen is behoorlijk indrukwekkend (en misschien nog wel meer voor wie de overige dames ook kent): Iris DeMent, Alison Krauss, zijn eigen vrouw Fiona Whelan,...
Het begint alvast heel aangenaam met een huiselijke ruzie op muziek gezet: Who's gonna take your garbage out is zo'n typische countrysong waarin de verwijten heen en weer vliegen en de echtelijke ruzie beslecht wordt in goed gevonden oneliners en prachtzinnen. Het is alvast één van mijn favorieten op deze plaat, met dank ook aan Iris DeMent. Wat tegengewicht vormt het duet met Lee Ann Womack, Storms never last, waarin de liefde ook na lange tijd brandend blijft. Het levert onder meer volgende mooie quote op: "Your hand in mine stills the thunder and you make the sun wanna shine".
Opvallendste stem is die van Kathy Mattea, die niet zo'n typische countrystem heeft maar heel mooi aansluit bij die van John Prine. Dat hoor je het best in Dreaming my dreams. De plaat sluit af met het enige niet-duet: Just waitin' is zo'n song die met half parlando zo verhalend klinkt dat je er het open vuur buiten op de prairie, waar samen gedronken en gelachen wordt, bij verbeeldt.
Dit album is wellicht niet het beste dat je kan horen dit jaar en ik weet zelfs niet of het de titel van beste countryplaat van het jaar verdient, maar ze verschaft je gegarandeerd veel en tijdloos luisterplezier.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten