Horror is een filmgenre dat altijd al op de slappe koord heeft moeten dansen tussen dreiging en slapstick en het is af en toe gezond en interessant als iemand uitdrukkelijk met die grens speelt. Dat lijkt alvast wat 30000 Monkies doen als je nog maar de hoes bekijkt van I ate myself to grow twice as big. Na twee EP's is dit hun langspeeldebuut.
Die EP's droegen al namen als Womb eater wife beater en Somewhere over the painbow, dus dan weet je al een beetje waaraan je je mag verwachten. Hun sludge en doom bevat genoeg rockelementen om aan het vroege werk van Nirvana te refereren, maar ook echo's van Mclusky zijn niet veraf. En laat je vooral niet misleiden door de rustige intro van Coproliet: de mokerslag die deze song is komt er dus te harder door aan.
Je kan het album hier kopen via Consouling. Beluister het alvast hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten