Het is griezelig hoezeer de stem van Exec op die van Antony Hegarty (nu Anohni) klinkt. Bovendien is de muziek die op The limber real te beluisteren valt, precies wat je van Antony And The Johnsons verwachtte. Ook Perfume Genius komt spontaan in ons op bij de beluisteringen.
De piano speelt een prominente rol op deze plaat als tegenhanger voor die stem. In The explanatory gap alludeert die op de heftigste passages van The piano waarvoor Michael Nyman de prachtige muziek schreef. In Hymn daarentegen word ik richting Nils Frahm en zijn breekbaar pianospel gestuurd. Full of knots is krachtig én repetitief en Peers klinkt dan weer erg speels, met een hint van Wim Mertens ten tijde van de soundtrack voor The belly of an architect.
De veertien songs vormen geen evident geheel maar wie zijn gehoor de kost geeft en zijn geest helemaal open zet, wordt getrakteerd op één van de wonderlijkste platen die we vermoedelijk dit jaar te horen zullen krijgen.
Je kan dit album hieronder volledig beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten