Deze plaat ontdekte ik eigenlijk pas goed op het einde van het jaar, toen ze al maandenlang uit was. Het bleek een verrassing van formaat: dromerige pop die frisser klinkt dan een met Lenor gewassen zomertrui.
19. Alarm! - Nordmann
Wie had verwacht dat je met een mengeling van jazz en post-rock hoge toppen kon scheren op Humo's Rock Rally? Dit viertal slaagde daarin en hun dit jaar uitgebrachte debuut bewijst waarom: ritmes rollen over elkaar als rugbyspelers over de bal en de gitaar stuitert, omarmt en meandert. De tenorsax die vaak de hoofdrol opeist, bepaalt heel sterk de songs.
18. Colony - IIVII
De soundscapes op Colony luisteren lekker weg. Met zijn nieuwste project toont Josh Graham, mede-oprichter van Red Sparowes, dat sci-fi en ambient best aangenaam kunnen zijn.
17. Sundogs - Great Mountain Fire
Meerdere luisterbeurten waren nodig om de volle rijkdom van de psychedelica van de Brusselaars naar waarde te schatten en Million years of jetlag groeit dan uit tot de beste song op de plaat.
16. Hypnophobia - Jacco Gardner
Psychedelica kregen we ook uit Nederland voorgeschoteld met deze opvolger voor het geweldige debuut van Jacco Gardner. Dit keer werd ik minder van mijn sokken geblazen, maar Find yourself, Another you en Brightly zijn topsongs.
15. from Sleep - Max Richter
Acht uur lang duurt Sleep, het slaaplied van Max Richter dat een gezonde nachtrust moet opwekken, en op dit album staat daaruit een selectie die toont dat modern klassiek best te pruimen valt voor wie zich vooral laaft aan allerlei indie-genres.
14. The sparkle in our flaws - Chantal Acda
De opvolger van debuut Let your hands be my guide ligt in dezelfde muzikale lijn, maar het grootste verschil is toch dat Chantal Acda zelfzekerder klinkt.
13. Alabursy - Daniel Norgren
Dankzij reeds gepubliceerde eindejaarslijstje luisterde ik alsnog naar deze prachtplaat van de Zweed die alles gewoon zelf opnam thuis met zijn 4-sporenrecorder. Eenvoud zonder tierlantijntjes en zonder pretentie: het maakt het des te makkelijk om de kwaliteiten van de liedjes te horen.
12. I love you, honeybear - Father John Misty
Met echo’s van zijn voormalige band Fleet Foxes maar vooral dankzij gelijkenissen met Neil Diamond leverde Josh Tillman, beter bekend als Father John Misty, een huzarenstukje af. De liedjes klinken haast zeemzoet maar tekstueel blijft het hele album een dubbelzinnige houding hanteren waardoor het onduidelijk is of de geliefde nu wel doodgeknuffeld dan wel doodgeknuppeld zal worden. De grens tussen kunst en kitsch wordt veelvuldig opgezocht en slechts heel nipt kan de charismatische zanger vermijden dat ze overschreden wordt. We steken onze bewondering niet onder stoelen of banken: orchestrale barok bovenop beatlesmelodieën, je moet het maar durven.
11. Bones - Son Lux
Son Lux knutselt net als op Lanterns fantastische songs in elkaar en in augustus zou de band op Pukkelpop bewijzen dat dat ook een memorabel concert oplevert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten