Maandagavond ging mijn lief mee naar de Gentse Feesten. Dat was niet toevallig, want ook zij was benieuwd naar de eerste keer dat we Uncle Wellington's Wives live zouden kunnen zien.
De band die op deze blog al enkele malen aan bod kwam en waarvan ik hun debuut-EP hier besprak, is immers één van de deelnemers aan de wedstrijd Jonge Wolven. En dus mochten ze een (korte) set spelen in de Spiegeltent in het Baudelohof. Opvallend is deze groep live krachtiger klinkt dan op plaat. Het geeft de songs meer reliëf, zowel de rustige als de wat meer up-tempo liedjes. Mijn persoonlijke favoriet blijft toch I will handle it for now. En nu maar duimen voor dit vijftal dat ze mogen winnen...
Daarna trokken we naar MiraMiro. Op het Spaanskasteelplein zag ik nog eens de voorstelling "Rubbish rabbit" van Tony Clifton Circus. Het bleef grappig (al werd mijn lief van hun drukte ook wel wat nerveus).
We zagen ook "Scubabianci", een vreemde voorstelling van het Nederlanse EXOOT, waarin een klein Italiaans autootje rondtuft met een pop erin die zich tussen vissen bevindt, als een duiker. De periscoop maakt de toeschouwers af en toe goed nat, de motorkap gaat af en toe open en het rondrijden veroorzaakt heel wat hilariteit. Zoals mijn kameraad, die ook mee was, het formuleerde: het is goed dat dit soort voorstellingen ook gewoon kan op de Gentse Feesten.
's Avonds kan je ook beter binnenkijken in "Boite Tutu" van Stefaan De Winter en Kurt Defrancq. Dan krijg je een inkijk in de muziekdoos en wat daar gebeurt als de ballerina niet tevoorschijn komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten