Zondag gingen mijn zoon en ik pas tegen de avond naar Gent, want we wilden op het einde ook nog het vuurwerk meepikken en doseren is tijdens zo'n tiendaags stadsfestival natuurlijk ook belangrijk. Dat werd bevestigd in het gesprek dat we op een terrasje hadden met Frank, een mij voorheen onbekende man met wie we samen een pint dronken (mijn zoon Ice Tea, uiteraard) en babbelden. Ook zulke toevallige ontmoetingen die tot niets meer leiden dan een gesprekje met iemand die je daarna wellicht nooit meer terugziet, horen bij de Gentse Feesten.
Eerst togen we naar MiraMiro, aan het Spaankasteelplein en het Coyendanspark. We zagen een stuk van een voorstelling over toeval: "Ongekende evidenties" van Rode Boom. Het verhaal ontwikkelt zich via toeval. Een dame uit het publiek, gekozen door een rondtollende fles, gooit met een dobbelsteen en bepaalt zo bij elke tweesprong naar welke opdracht ze moet grijpen. We zagen hoe ze met een onbekende man die ze zelf uit het publiek had geplukt, een opdracht mee kreeg die ze samen moesten vervullen in de omliggende straten. Het leek heel intrigerend, maar omdat we een andere voorstelling in het Coyendanspark wilden zien, en mijn zoon een vriendje van op school wou spreken, gingen we voor het einde weg.
"Le P.U.F.: Produit Utile Aux Festivaliers" van Cirkatomik was een erg grappige parodie op de marktkramer die allerlei nuttige gadgets verkoopt. De twee Franse heren hadden voor alle ongemakken op festivals en evenementen de passende attributen, die ze aanprezen met veel zwier en humor: hakjes om over de grote persoon voor je in het publiek te kunnen kijken, een parapluhulpstuk zodat je bij regen het zicht van de mens achter je niet langer hindert, een censuurhelm voor als er dingen te zien zijn in de voorstelling die niet geschikt zijn voor je kind, een schouw om te verhinderen dat niet-rokers last hebben van je sigarettenrook,...
Op het Laurentplein, tijdens de Gentse Feesten omgedoopt tot Luisterplein, pikten we (een deel van) het concert van Jonas Winterland mee. Ik schreef al eerder over zijn debuutalbum en over zijn optreden op de Gentse Feesten in 2013. Intussen kan hij putten uit twee albums en hij had ook een celliste en een pianist meegebracht die sommige nummers wat meer kracht, variatie en diepte meegaven. Zijn teksten zijn nog steeds helder, poëtisch, ontroerend en zelden vrolijk, maar een mooi concert levert dat wel op. Het meisje uit het lied, over de vrouwen uit liedjes zoals Mia, Suzy en Irene, werd opgedragen aan Luc De Vos.
Jammer dat de lichttechnicus een grote voorliefde heeft voor blauw licht, waardoor ik geen mooiere foto's kon maken...
Zoals de voorbije jaren werd het traditioneel vuurwerk (meestal op de nationale feestdag, nu al enkele dagen vroeger) georganiseerd door MiraMiro. CBF Pyrotechnics verzorgden het vuurwerkgedeelte terwijl de soundtrack speciaal voor de gelegenheid geschreven was door Compact Disk Dummies, het jonge Westvlaamse duo dat Humo's Rock Rally won in 2012 en die ik live zag (en zelfs interviewde) in Haacht, zoals je hier kan lezen. Het vuurwerk zelf was spectaculair, de muziek was goed en de symbiose tussen beiden haast perfect. Geen wonder dus dat mijn zoon zéér onder de indruk was van deze voorstelling die de titel "Hanabi" meekreeg en er maar niet kon over ophouden onderweg naar huis...
Fragment uit "Hanabi"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten