(foto: Gentblogt.be)
De Gentse Feesten sloten we af op zondagnamiddag. Zoveel geluk als we zaterdag nog hadden met het weer, zo ongenadig kregen we regen over ons heen.
(foto: Huis van Alijn)
En dat is natuurlijk extra jammer wanneer je een activiteit in open lucht (maar gelukkig wel onder parasols) bezoekt: poppentheater van Pierke Pierlala in het Huis Van Alijn. Het verhaal dat we voor de kiezen kregen, heette Pieter Petaeter en zoals steeds valt het makkelijk na te vertellen: een spook en een valse inspecteur van de federale politie stelen een beurs geld van Pieter Petaeter (die een opvallende kleine rol maar had in het verhaal) én de gouden sleutel van de burgemeester van het dorp. Met behulp van zijn "kleine en grote vrienden" (wij dus) weet hij de snoodaards uiteindelijk te verschalken en de buit te recupereren. Maar het leuke eraan (en de reden waarom we vrijwel elk jaar terug gaan) is dat je dezelfde mopjes elk jaar terug hoort, hetzelfde sappige Gents, eenzelfde soort grappen over de actualiteit, bedoeld voor de volwassenen in het publiek, vlak voor het eigenlijk verhaal begint. Het is een traditie en een traditie die in ere mag gehouden worden.
Dat vond het jong gezin aan onze tafel duidelijk ook. De vader van het driejarig meisje vertelde hoe hij als kind altijd kwam, thuis een cassette had met een verhaal van Pierke Pierlala dat hij helemaal grijsdraaide en als 18-jarige naar precies dié voorstelling is komen kijken van zijn cassette. En nu geeft hij de fakkel door aan zijn dochtertje. Hoe mooi is dat niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten