Wellicht zal My Morning Jacket er nooit meer in slagen onze mond zo wijd open te laten vallen van verbazing en bewondering als toen ze Z uitbrachten, in hun gehele oeuvre volgens ons toch nog steeds hun meesterwerk. En dan vielen Evil urges en Circuital, de opvolgers, niet eens echt tegen. Vier jaar na hun laatste wapenfeit brengen de Amerikanen nu The waterfall uit.
Opvallend is dat het vijftal speelser klinkt in opener Believe (Nobody knows) dan we voordien gewoon waren. De classic rock die altijd al een substantieel deel uitmaakte van hun sound, is hier sterker aanwezig. Jim James en zijn kompanen kunnen echter ook nog steeds ingetogener folk uit hun mouw schudden, zoals Like a river en Get the point bewijzen, alsook psychedelica à la Tropics (Erase traces) en zeemzoete americana (Only memories remain). Die veelzijdigheid is hun grote troef en die speelt de uit Kentucky afkomstige band dan ook uit. Hitlijsten zullen ze er evenwel niet mee bestormen, tenzij er een gunstige wind een single van deze mannen op de juiste muziekredactie laat belanden. Big decisions zou nochtans niet misstaan in de rotatie van zenders als Studio Brussel of 3FM.
Het zevende album van My Morning Jacket stelt geen enkel moment teleur voor de muziekliefhebber die nu pas deze groep ontdekt. Wie hun vorige platen kent, mist wellicht het stapje voorwaarts dat fans telkens opnieuw verwachten. We durven niet meteen beweren dat Jim James zijn plafond bereikt heeft. Naar het schijnt zou er volgend jaar opnieuw een plaat verschijnen dus mogelijks, nu de band productiever lijkt te worden, komt het er alsnog van. Intussen genieten we toch van deze langspeler en kijken we uit naar hoe het potentieel van deze songs zich live ontwikkelt, bijvoorbeeld in het Rivierenhof.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten