Op het debuut Canopy van Great Mountain Fire stonden enkele fijne singles en voor de rest vond de reviewer van Indiestyle dat het album wel aanslaat, maar nog niet inslaat. Er werd hier dus uitgekeken naar een opvolger die dat wel zou doen. De vraag die we vandaag beantwoorden, is dan ook of Sundogs daarin slaagt.
Voor een onomwonden “ja” of “nee” verwijzen we je naar de laatste regels van deze bespreking, want de spanning houden we er toch even in. De Brusselaars verdienen immers met hun tien nieuwe songs meerdere luisterbeurten eer de volle rijkdom van deze plaat zich aan ons ontvouwt. De synthesizers zijn opnieuw prominent aanwezig en psychedelica, tegenwoordig een genre dat door vrijwel iedereen beoefend lijkt te worden, waart alomtegenwoordig als fijn stof doorheen alle liedjes. Hapklare brokken als Late lights of If a kid, de succesnummers uit de eersteling, zijn hier niet te bespeuren. Toch is de band muzikaal gegroeid. We horen een grotere diversiteit, zoals wanneer de funk toeslaat in The magic, en een verhoogde consistentie. Het levert een overheersende sfeer op die de saus bindt. Overigens, als we die zouden moeten omschrijven, denken we onwillekeurig aan “foute” soundtracks van softporno zoals Gert Wilden die met zijn orkest maakte en die in de hoogdagen van de retropop en lounge trendy waren in de hipste clubs van Gent en Antwerpen.
Het is overigens heerlijk toeven in het hoorbaar zonovergoten universum dat het vijftal oproept in Four-poster ride of You, shadow, een song die meer laidback klinkt dan een joints rokende rastafari die siësta houdt in een hangmat. Millions years of jetlag borduurt op een fijn riedeltje dat onder de huid gaat kruipen en beschikt over een refrein dat onweerstaanbaar genoeg uit het vaatje der pop tapt om uit te groeien tot het meest memorabele nummer van deze plaat. Iets minder zijn we te spreken voor het muzikaal tussendoortje Cap melos. Lost & found begint met een intro van anderhalve minuut, waarna de zang zich niet opdringt, maar discreet komt invallen. It looks perfect to me vat wat te vrijblijvend aan maar wordt gered door de toetsenist.
En dan nu het moment waarop je gewacht had (of waar je al eens naar gespiekt hebt): maakt deze plaat de verwachting waar? Nee, dat doet ze niet. Sundogs is teveel een groeiplaat om als een bommetje het zwembad in te duiken. Het is als kikkerdril, dat via stadia als kikkervisje en kikker alsnog kan uitgroeien tot een aantrekkelijke prins. Want Great Mountain Fire bewijst hier wel dat de Brusselaars een mooie groeicurve beschrijven.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten