16 juni 2015
William Fitzsimmons
Tien jaar lang al brengt William Fitzsimmons ons mooie, ingetogen en pakkende platen. Zijn recentste wapenfeit is het zeven nummers tellende en amper vijfentwintig minuten durende Pittsburgh. Wij raken luisterbeurt na luisterbeurt meer verslingerd.
Het begint al met typisch gitaargetokkel zoals je dat van singer-songwriters mag verwachten op I had to carry her (Virginia’s song). Tristesse en liefde klinken door en worden draaglijk gemaakt door het wat speelser motiefje op piano of keyboards dat doorheen deze song terugkomt. Eerder al werden liedjes van deze Amerikaan in de serie Grey’s anatomy gebruikt, en je kan je zonder problemen scènes in diverse tv-programma’s voorstellen waarvoor dit een geschikte soundtrack zou vormen. De feel in Falling on my sword zit vanaf de eerste noten al anders, al is ook hier vrolijkheid allesbehalve de boventoon. De modernere instrumentatie in Better maakt je als luisteraar echter al een tikje opgewekter, al laat de bebaarde zanger eens hij zijn mond opendoet de illusie meteen verdwijnen dat hier een optimistisch zomerliedje zal weerklinken, de titel ten spijt.
De titelsong zal in september een ideale omgeving als het radio-programma Duyster node ontberen. Ook Beacon hoort daar duidelijk thuis. In feite geldt dit natuurlijk voor de hele plaat. Het is aan jou om in je woonkamer de ideale biotoop voor deze nummers te creëren. Matter groeide intussen uit tot onze persoonlijke favoriet. Wie deze song onder de huid te kruipen, raakt er nooit meer vanaf. Komt dat door het drumritme dat op de achtergrond voor houvast zorgt, of zijn het de spaarzame instrumentatie en de less is more-zang die een maximaal effect opleveren? Hoe goed het afsluitende Ghosts of Penn Hills ook is (en vergis je niet wat de intrinsieke kwaliteiten ervan betreft: die zijn dik in orde), feit blijft wel dat het na Matter toch een beetje minder klinkt. Wat ons betreft, hadden beide nummers beter van plaats gewisseld in de volgorde.
Voor wie William Fitzsimmons nog niet kende, is Pittsburgh de ideale verwelkoming en kennismaking. De korte duur nodigt uit om de repeat-toets eens wat vaker te gebruiken en dat is precies wat deze plaat nodig heeft om tot volle wasdom te komen. Onze muziekdokter zou dit album zonder aarzelen drie maal per week voorschrijven aan zijn patiënten.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Beluister hieronder het volledige album:
Labels:
2015,
indiestyle,
mening,
muziek,
nieuwe release,
spotify
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten