Een uitverkochte Nijdrop in Opwijk ontving woensdagavond De Mens. Dat al meer dan 20 jaar actieve trio is tegenwoordig aangevuld met David Poltrock op toetsen en heeft net een nieuw album uit, dat we hier nog omschreven als één van hun beste. Tussen een bloemlezing van oudere nummers zou dat uiteindelijk bevestigd worden.
Het Limburgse Jacle Bow mag de avond openen. Je kent hen wellicht van De Nieuwe Lichting op Studio Brussel en het lied dat hun selectie toen opleverde, is het eerste wapenfeit van de avond (Street fight). Met gitaren die soms Millionaire in herinnering brengen spelen ze een strakke set waarin covers van Paul McCartney (Coming up) en John Lennon (Cold turkey) en hun debuutsingle Miss Molly tot de hoogtepunten behoren.
Setlist:
- Street fight
- What about
- Coming up (Paul McCartney cover)
- Gonna take you home
- Run part #1
- Awh awh
- Miss Molly
- I was lost
- Niki
- Cold turkey (John Lennon cover)
- Suit yourself
“Jeroen Brouwers schrijft een boek / en hij doet dat goed”. Wel, Frank Vander Linden en zijn kornuiten van De Mens spelen een show en ze doen dat minstens even goed. Bovendien blijkt al gauw in de mengeling van hits, semi-klassiekers en nieuwe nummers die hun set uitmaakt dat wat ze uit ‘Nooit genoeg’ plukken stevig op zijn plaats staat tussen het bekendere werk. Opener Kim is dood zet de toon waarna albumopener Nooit genoeg illustreert wat we al schreven over de plaats die hun meest recente werk verdient. Bijna en Dit lawaai volgen en tonen hoe het concert goed opgebouwd wordt en het viertal de hele avond aan klantenbinding doet. Pijn – dronkenschap -verdriet wordt ingeleid als “daar doen we het toch voor, niet? Altijd maar dat vrolijk gedoe” en En in Gent brengt de Nijdrop een eerste maal tot ontploffing.
De bandleden dollen met elkaar en hebben er duidelijk schik in. Vooral tussen bassist Michel De Coster en Frank Vander Linden, die elkaar al kennen sinds hun zevende, is de interactie één waarvan je als toeschouwer alleen maar kunt meegenieten. Met humor en zelfrelativering wordt ook het publiek de hele tijd meegenomen in een avondje fun. Poltrock blijkt de ideale aanvulling op toetsen voor het originele trio. Het is een waar plezier te zien hoe je na zovele jaren nog steeds vol enthousiasme het podium kan beklimmen en hoe je nog zo dankbaar kan zijn om een even geestdriftig publiek.
De bisronde (want tussendoor nog even het podium afstappen om een tweede keer terug gevraagd te worden, dat vinden ze maar een onnodig ritueel) zet in met Nooit genoeg van jou, één van de relatieve rustpunten in de avond om daarna nog een rits hits uit de kast te halen. Kamer in Amsterdam en Ergens onderweg worden luidkeels meegezongen en krijgen zo langere versies mee en dat geldt nog meer voor Irene, waar het publiek de band dwingt een extra rondje refrein en outro aan te breien. Maandag ondergaat hetzelfde lot en had met gemak een half uur langer kunnen doorgaan. Of je nu woensdagavond voor of op het podium stond, gegarandeerd ging je met een heel goed gevoel naar huis.
Setlist:
- Kim is dood
- Nooit genoeg
- Bijna
- Dit lawaai
- Sheryl Crow I need you so
- Pijn - dronkenschap - verdriet
- Haat je mij nog? (Of ben je mij al vergeten)
- Als je niets hebt
- Angst
- En in Gent
- Sex verandert alles
- Bemin me later
- Een liefdeslied of misschien ook niet
- Zonder verlangen
- Jeroen Brouwers (schrijft een boek)
---------------------------------------------- - Nooit genoeg van jou
- Kamer in Amsterdam
- Ergens onderweg
- Irene
- Maandag
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten