De afwezigen hadden weer eens ongelijk: de Canadees Chad VanGaalen kwam naar Gent om er te concerteren en wie er niet bij was, heeft een optreden gemist van een artiest die nog al te vaak onderschat wordt. Democrazy wist hem hierheen te halen nadat hij eerder dit jaar zijn vierde album Shrink dust uitbracht. De singer-songwriter blijkt live een pak steviger uit de hoek te komen.
Nadien begrepen we dan ook beter waarom Cousins, ook al uit Canada, het voorprogramma op zijn tour verzorgt. Duo’s bestaande uit een drummer en een zanger-gitarist zijn al langer vaak succesvol: The White Stripes, Black Box Revelation, Two Gallants, Royal Blood, … Ze begonnen alvast rustiger aan hun set dan voornoemde bands gewoonlijk op ons loslaten. Na een tijd kwam het vuur er meer in en zelfs wanneer gezongen wordt over de grootmoeder van de zanger werden we met ruige bluesrockriffs om de oren geslagen. Bij de afsluiter kwam VanGaalen overigens al eens meespelen op sax, om de apotheose het volle gewicht te geven.
Chad VanGaalen is erg vergelijkbaar met Daniel Johnston in die zin dat ook hij een geheel eigen universum creëert waarin ook zijn grafisch werk een belangrijke plaats inneemt. In de (animatie)clips die hij zelf tekent komen voortdurende metamorfoses als centraal thema naar voren, met lichamen en lichaamsdelen als mond en ogen die splitsen, openrijten en zich vermenigvuldigen. Muzikaal merkten we gelijkaardige gedaanteverwisselingen. Op welke overweldigende wijze de single Where are you? gebracht werd, liet er geen twijfel over bestaan dat hij een orkaan over ons zou laten rollen en razen. Met achter en naast zich een drummer en bassist en zelf rammend op zijn gitaar voegt VanGaalen op het podium heel wat kracht toe aan de liedjes. Als zoals op DOK de muziek vrijgelaten wordt in open lucht, dan krijg je een indrukwekkende ervaring. Jammer genoeg bleek de set niet enkel krachtig maar ook kort: minder dan een uur na de eerste noten die vrij onverwachts na het soundchecken de start markeerden, sloot het drietal af. De bissen waar het publiek bleef om vragen, kregen we niet. Het was de enige smet op een voorts geweldig optreden.
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten