Regenboog

Ik begin stilaan te denken dat een vriend van me gelijk heeft wanneer hij stelt dat er een strategie achter zit bij de N-VA om vrijwel dagelijks de aandacht te vangen middels uitspraken, voorstellen en af en toe zelfs daden die behoorlijk wat stof doen opwaaien en leiden tot polemieken op sociale media en in de reguliere media. Persoonlijk begin ik me er zelfs een idee van te vormen welke vorm die strategie aanneemt. 
Ten eerste zorgt de partij er zo voor dat ze steeds in het centrum van de aandacht blijft. Het lijkt zelfs afgesproken spel, want nu eens is het deze dan weer gene mandataris die de aandacht op zich (en de partij) vestigt, het hoeft immers niet altijd en alleen de voorzitter te zijn. Ten tweede zoekt men acties en uitspraken die behoorlijk gewaagd en rebels lijken, en die daadkracht uitstralen en de wil zich niet te laten muilkorven door "politiek correct denken". In wezen gaat het vaak om zaken in de marge, want stadsdichters en statieportretten kunnen we toch bezwaarlijk belangrijke maatschappelijke problemen noemen. Ten derde zoek je als doelwit nét die groepen die maatschappelijk minstens met argwaan bekeken worden. Bevolkingsgroepen waarover velen misschien niet luidop durven zeggen dat ze die wantrouwen, haten of verafschuwen en waarvan het dan deugd doet dat "iemand durft zeggen wat velen denken", dat zijn doelwitten waarme je makkelijk kan scoren. Want allochtonen in BMW's, dichters (en kunstenaars in het algemeen), het koningshuis, intellectuelen, homo's,...: populair zijn ze niet! En ten vierde kleed je het geheel in met pseudo-wetenschappelijke prietpraat (het wetenschappelijk onderzoek dat het verband tussen criminaliteit en hiphop moest "bewijzen", bewees dat helemaal niet, is niet onomstreden en komt tot genuanceerder conclusies, maar ja, iedereen leest wel dat eruit "geciteerd" wordt, maar niemand leest het onderzoek zelf natuurlijk) of moeilijke woorden (obediëntie is een woord dat absoluut niets komt doen in argumentatie, maar wie kent dat woord? Het klinkt alvast alsof Bart De Wever zich nog vriendelijk uitdrukt over iets wat toch wel niet pluis moet zijn...)
Je zou bewondering kunnen hebben voor zoveel vernuft en strategisch denken, want als geen ander verstaan ze de kunst de media te bespelen en kennen ze de trucs van de perceptie zo goed, dat ze die helemaal naar hun hand zetten. Maar ik sidder wel voor wat achter die strategie schuilgaat.
Want subtiel (of volgens sommige vast niet eens subtiel) verspreidt de N-VA een sluipend gif waarin middels insinuaties en populistische maatregelen en uitspraken (en ik durf het woord populistisch zeker in de mond te nemen, want dit zijn schoolvoorbeelden daarvan!) die kwetsbare, want onpopulaire groepen (reken er ook maar "de linkse kerk", de Walen, de werklozen, de gevangenen,... bij) in een nog slechter daglicht geplaatst worden. Neem nu de uitspraak van vandaag (over de regenboog-T-shirts): homoseksualiteit verstoort dus klaarblijkelijk de neutraliteit (maar de tegenhanger heteroseksualiteit is wél neutraal?) van een overheid, en blijkbaar is er toch iets mis met die homo's (ze hebben een obediëntie, wat dat ook moge zijn...). Ik hoor Bart De Wever niets zeggen over loketbediende Mia die een kettingske draagt met de naam van haar lief Bart en een hartje, waarmee ze nochtans ook heel duidelijk haar geaardheid bekend maakt...
Nog verontrustender is dat deze stigmatiseringen maskeren wat de partij wél fundamenteel aan beleid voert (of waar ze dat nét niet doet). Want terwijl al deze stokebrandjes-in-de-marge heel veel aandacht aanzuigen, komen we vreemd genoeg amper iets te weten over het economisch beleid waar de partij voor staat, over hoe ze de onafhankelijkheid van Vlaanderen denken te zullen waarmaken (en wat ze met Brussel gaan doen, en dan bedoel ik hun échte plannen, niet de oneliners die we daarover hooguit te horen krijgen...), hoe ze echte maatschappelijke problemen op een realistische manier en middels overleg (want tot nader order beslis je in dit zelden iets met een absolute meerderheid, maar moet je compromissen sluiten met je coalitiepartners) gaan oplossen... En we wachten nog steeds op antwoorden op de pertinente vragen die de Vooruitgroep stelde.
De media spelen een verpletterende rol: niemand durft écht kritisch te zijn en dié vragen te stellen die ertoe doen of die ontmaskeren hoe hol en inhoudsloos sommige uitspraken zijn (Waarom vraagt de Corelio-journalist niet wat De Wever bedoelt met obediëntie? Als hij zijn lezers een beetje kent -en dat zouden we toch wel mogen veronderstellen, niet?- weet hij maar al te goed dat die dat niet gaan begrijpen...) Maar ook de socialisten (en meer bepaald Patrick Janssens -die overigens mee verantwoordelijk is voor een wangedrocht als Operatie Patser) dragen een grote verantwoordelijkheid. Want zij hebben mee de bodem bemest waarin dit soort uitspraken kan gedijen, door bij de hele discussie rond neutraliteit van overheidspersoneel mee te huilen met de wolven in het bos en niet klaar en duidelijk te stellen dat diversiteit niet betekent dat je alle verschillen wegvlakt en onzichtbaar maakt (de zogenaamde neutraliteit waar niet alleen personeel, maar in het geval van het gemeenschapsonderwijs blijkbaar zelfs leerlingen moeten aan voldoen -want een leerling mag geen hoofddoekje meer dragen-), maar dat diversiteit nét inhoudt dat die verscheidenheid zichtbaar gemaakt wordt: zowel katholieke als islamitische loketbedienden duidelijk aanwezig zien, bewijst de diversiteit van de overheid. Dat leerlingen er mogen uitzien hoe ze willen (zolang ze daarmee niemand in gevaar brengen), bewijst net dat het gemeenschapsonderwijs het hele scala aan overtuigingen, afkomsten, sociale klassen,... bedient en dus neutraal en publiek is. Wie of wat je ook bent, de overheid toont, precies door het expliciet zichtbaar te maken, dat elk een plaats krijgt in de samenleving. Diversiteit, beste socialisten, betekent dat alle verschillen er mogen zijn. Laat dat aub te merken zijn!
Tot slot wil ik wel kwijt dat ik ongerust ben, omdat ik -blijkbaar net als de koning, al mag die dat dus niet gezegd hebben- wel degelijk parallellen zie met de jaren '30. In tijdens van economische crisis worden niet de ware oorzaken aangepakt, maar worden mits populisme en andere onwelvoeglijke methoden groepen mensen tegen elkaar opgezet. De zwakke wordt kwetsbaar gemaakt en tot doelwit gemaakt, waardoor de sterken (die oneindig maal meer schade aanrichten aan onze maatschappij: kijk maar naar hoe de bankencrisis er leidt tot het kapotmaken van het sociale weefsel van een heel land in Griekenland -en ik besef dat de realiteit daar natuurlijk complexer is dan ik in deze ene zin kan weergeven-) buiten schot blijven. En dat net een historicus (want dat is Bart De Wever toch!) heel hard zijn best doet om ons te verhinderen uit de geschiedenis lering te trekken, is zéér, zéér griezelig...