Dankzij Urgent mocht ik gisterenavond gratis naar de avant-première van de film Elle ne pleure pas, elle chante. Laura, een jonge vrouw, krijgt daarin de kans zich te wreken op haar vader, die in coma ligt na een verkeersongeval, voor het onrecht dat hij haar aandeed toen ze klein was. Verder zien we hoe ze zich verhoudt tot haar broer, haar moeder en haar twee minnaars, en hoe daarin de incest en het taboe dat erop rust, een bepalende rol speelt.
Je zou deze film een soort Franse weekendfilm kunnen noemen. Typisch Frans is dat er veel gepalaverd wordt, dat het tempo traag is en dat de grote thema's niet geschuwd worden. Jammer genoeg wordt het onderwerp (sexueel misbruik) op een nogal clichématige wijze benaderd, waarbij weliswaar de aspecten er allemaal in zitten, maar ze nogal uit het handboek lijken te komen. Bovendien is het einde van de film (de regisseur, die aanwezig was, vertelde dat hij het einde veranderd had van het boek waarop hij zich gebaseerd heeft, een écht verhaal van een incestslachtoffer) zo ongeloofwaardig dat de film dan helemaal in elkaar zakt. Heel veel gemiste kansen dus, en dat levert een film op die ik eigenlijk niet zou aanraden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten