Samen met mijn dochter ging ik in het Cultureel Centrum van Dilbeek kijken naar de prachtige voorstelling Sneeuwwitje en de 77 vergiften, waarin 2 actrices van Villanella de moeilijke relatie tussen Sneeuwwitje en haar stiefmoeder als uitgangspunt nemen voor een avond waarin kinderen en volwassenen mogen nadenken over de opgelegde relatie tussen stiefmoeders en -dochters.
Het originele verhaal van Sneeuwwitje mag dan wel de achtergrond zijn voor deze voorstelling, maar eigenlijk wordt het al snel als ballast overboord gegooid en enkel gebruikt waar dat uitkomt, om herkenning op te wekken, om verhaallijnen te kaderen. Want per slot van rekening willen de makers van deze voorstelling ons iets vertellen over hoe "gedwongen liefde" zich verhoudt tot loyauteit ten aanzien van de "echte" moeder, hoe beide figuren in dit steekspel van haat en liefde slachtoffer zijn van tegengestelde gevoelens en hoe zij soms moeten weerstaan aan gevoelens die hen overvallen, omdat ze menen dat hun rol die van vijanden is, voor het leven.
De actrices, die ook nog eens rollen van dwergen (maar stel u vooral niet de schattige Disneyfiguren voor, maar eerder sinistere poppenspelers die de touwtjes in handen nemen en experimenten uitvoeren ten koste van de mensen) spelen, schitteren in dit interactief stuk, dat boordevol (soms wrange) humor zit.
Voor mijn dochter, zelf kind van gescheiden ouders en heel erg bezig met thema's als "verliefd zijn" en met hoe het is als je ouders verliefd worden op iemand anders, vormde dit trouwens een ideale manier om stukjes te laten zien die anders amper aan de oppervlakte durven komen, en alleen al daarom ben ik bijzonder blij dat ik met haar hierheen ging...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten