Al sinds Beds are burning weten we dat de Australische band rond Peter Garrett, Midnight Oil, zich het lot van aboriginals aantrekt. Net zoals de Indianen in Noord-Amerika betekende de kolonisatie voor hen immers een voortdurende gekenmerkt door structurele achterstelling, pogingen tot uitroeiing en het proberen verbieden van hun zogezegd minderwaardige cultuur. De gloriedagen van de band liggen intussen echter al enkele decennia achter ons en dus verraste dit nieuwe album me. Achttien jaar geleden was het immers al sinds hun vorige studioplaat met nieuw materiaal en ze waren niet meer zo succesvol sinds Blue sky mining. In Australië betekent deze plaat alvast nieuw succes.
Basis en inspiratie voor deze verzameling songs was de "Uluru statement from the heart", een poging om recht te doen aan de oorspronkelijke bevolking door een proces van genoegdoening en rehabilitie, met constitutionele garanties maar ook erg gelijklopend aan de Zuid-Afrikaanse Waarheids- en Verzoeningscommissie. En dit is veel meer dan een Midnight Oil-plaat, door de samenwerkingen die het geheel eigenlijk meer tot een platform bouwen voor diverse stemmen (sommigen nemen zelfs de vocale leiding van de song over van Peter Garrett). Eén van de hier bekende namen is die van aboriginal Gurrumul (Yunupingu), die helaas al in 2017 stierf en die wij kennen van zijn bejubeld titelloos solodebuut en zijn bijdragen aan Yothy Yindi's Treaty.
De zeven songs tonen nog eens voor wie het vergeten was de energie en het engagement van de Australische rockers en hoogtepunten zijn voor mij: First nation dat meteen de oudere songs op Diesel and dust en Blue sky mining in herinnering brengt en het beklijvende, rustige Terror Australia dat gezongen wordt door Alice Skye.
The Makarrata project mag dan amper een half uur duren, het is een verrijkende toevoeging aan de muzikale output van dit vreemde jaar.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten