Na dertig voorafgaande studio-albums denk je de muziek van Elvis Costello, ooit een "angry young man", goed te kennen maar op zijn eerstvolgende plaat, het net uitgebrachte Hey clockface, treffen we zulk een verscheidenheid aan dat we toch even naar adem moeten happen vooraleer we bewonderend en goedkeurend knikken bij elke nieuwe song.
De plaat begint al met het bevreemdende, intimistische Revolution #49 dat gevolgd wordt door een song waarin we echo's van zijn vroeger werk horen maar No flag klinkt tegelijk ook hyperkinetischer en chaotischer. Daaronder zit gelukkig een dijk van een lied verborgen (nu ja, zo verborgen is het nu ook weer niet). They're not laughing at me now brengt rust terug en doet een beetje denken aan Alison of I want you.
Een deel van de song nam Elvis Costello op zijn eentje op in Helsinki (dit zijn meestal de meer intimistische nummers) en de rest werkte hij uit met Steve Nieve (van zijn begeleidingsband The Attractions) in Parijs waarna in volle lockdown andere instrumenten toegevoegd werden en zo werd van de nood een deugd gemaakt.
Laat me er even de beste liedjes uitpikken, in de wetenschap dat Costello hier nooit minder dan goed presteert en het album eigenlijk best in zijn geheel tot zich genomen wordt. Maar in tijden van playlists en shufflen zijn wat hoogtepunten altijd interessant om de luisteraar hongerig te maken naar meer. Newspaper pane klinkt alsof het enkel deze eeuw kan gemaakt zijn, hoewel je meteen de handtekening van Costello herkent. We are all cowards now profiteert van de spaarzaam aangebrachte pianotoetsen en The whirlwind is het soort ballad dat tijdloos zijn ware betekenis onthult. Luister zeker ook naar het verhaal van The last confession of Vivian Whip en laat je meevoeren door het parlando van Radio is everywhere.
De 66-jarige Engelsman heeft al veel geëxperimenteerd en heeft diverse muzikale paden bewandeld en enkele mooie samenwerking op zijn palmares staan (met Allen Toussaint of met The Bordsky Quartet, zoek die zeker eens op!) maar wanneer hij met zijn begeleidingsband zulke mooie albums als dit blijft maken, mogen we op beide oren slapen. Hij zal altijd terugkeren naar zijn eigen keurmerk.
Luister hieronder naar het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten