Het is al te makkelijk Dmitry Evgrafov zomaar in hetzelde vakje te stoppen als Nils Frahm of Lubomyr Melnyk. De piano mag hen dan wel verbinden, wat deze Rus ermee aanvangt, verschilt toch wel nog serieus van de eerder genoemde artiesten.
Vorig jaar al bracht hij dit album uit maar ik ontdekte het pas nu. Toch wou ik het u niet onthouden, want het slaat de brug tussen post-klassiek en moderne ambient. Zo is er Reel, aanvankelijk een grappig en leuk deuntje op het klavier dat nog tijdens zijn korte duur een injectie electronica krijgt. Of neem Fracture dat opent als de filmscore bij een film van Lars Von Trier maar uiteindelijk meer en meer thuishoort in het oeuvre van Amatorski. Garage klinkt als vreemde dubstep en in het aan Michael Nyman schatplichtige Cries and whispers klinkt een dreiging door die nieuwsgierigheid opwekt. Het is dan ook hemelse zonde dat die onbevredigd blijft wanneer de song plots afgebroken wordt.
Deze Russische componist heeft een verdomd mooi plaatje gemaakt, zonder zwakke momenten, en dat verdient toch wel meer zonneschijn dan hij totnogtoe lijkt gekregen te hebben.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten