Scott Walker geldt als één van de merkwaardigste nog actieve artiesten uit de jaren 60. Met The Walker Brothers scoorde hij hits, waarvan The sun ain't gonna shine anymore bij ons de bekendste is. Al vrij vroeg ging hij zijn eigen weg en maakte soms heel ontoegankelijke en altijd bijzondere albums. Vorig jaar werkte hij samen met de groep van Stephen O'Malley, Sunn O))) (die trouwens op mijn verlanglijstje staan om ooit eens live te zien). Deze meesters van de drone stonden dus al op papier garant om van deze combinatie iets heel apart te maken en dat valt ook niet tegen op Soused.
Vijf songs telt dit album weliswaar, maar er wordt niet onder de 8'45" afgeklokt en zo krijg je alvast 48 minuten waarin de drones van Sunn O))) gecombineerd worden met zang die nu eens richting opera schuifelt, dan weer wat poppy klinkt. Wat overheerst, is een gevoel tussen beklemming en fascinatie.
Neem nu Lullaby, de afsluiter van de plaat: lage tonen worden dan eens afgewisseld en aangevuld met hoge tonen, alle muziek sleept voort en geknisper brengt variatie en daarover heen zingt Scott Walker met een stem zoals je in de huidige rock en pop maar zelden hoort. En zo wordt het een griezelig slaapliedje, dat eerder nachtmerries lijkt te gaan oproepen dan te sussen.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten