Gezien: Django unchained

Enkele weken geleden al zag ik de nieuwe film van Quentin Tarantino. Django unchained vertelt het verhaal van een premiejager (fantastisch vertolkt door Christoph Waltz, die we ook al kenden van Inglorious bastards) die een slaaf, Django (rol van Jamie Foxx), vrijkoopt omdat hij hem nodig heeft om bij zijn "prooi" te geraken. De twee blijven bevriend en proberen samen de vrouw van Django vrij te krijgen, mits een ingenieus spel met de grootgrondbezitter en eigenaar  (gespeeld door Leonardo DiCaprio). Ook Samuel Jackson, als huisslaaf Stephen, speelt één van de rollen van zijn leven. 
Uiteraard bevat de film veel expliciete (geweld)scènes en spat het bloed naar het eind van de film herhaaldelijk van het scherm, doch het zijn vooral de ingenieuze plot, de steengoeie vertolkingen, het strakke tempo, de adembenemend mooie beelden en het -ondanks enkele bijzondere details- toch geloofwaardig neerzetten van een universeel verhaal die deze film tot een topper maken, én één van de beste films van Tarantino. 
Over het racisme in de film is al veel inkt gevloeid. Zelf denk ik dat de regisseur een behoorlijk realistisch beeld schetst van hoe diep dat racisme zat (en bij sommigen nog steeds zít). Bovendien blijft de film erg actueel, ook al omdat Tarantino schetst hoe sommigen wetenschap misbruiken om een ideologie te promoten en als dé waarheid, ontegensprekelijke waarheid te poneren.