Toundra

De hoes van (III), het derde (jazeker!) album van de Spaanse band Toundra, is erg intrigerend. Een kijkje op hun Bandcamp-pagina verraadt overigens dat ze niet aan hun proefstuk toe zijn op dit vlak. Drie prachtige hoezen hebben ze al. 
De Madrilenen openen dit album met een post-rock anthem waarin een vleugje metal vervat ligt. Ara caeli vloeit mooi over in het nog meer aan metal schatplichtige Cielo negro. De afwezigheid van zang is in beide gevallen geen reden tot teleurstelling, en dat geldt eigenlijk voor het hele album. De muziek neemt je mee dankzij de kracht die de muzikanten erin leggen, en weet voldoende variatie aan te bieden om je bij de les te houden. 
Na al dat geweld is het tijd voor rust, in Requiem, waarin violen binnensluipen en de band me doet denken aan Dirty Three op zijn rustigst. Laat je daar overigens niet door misleiden, want er volgt alsnog een climax om U tegen te zeggen. En dan mag de drummer weer helemaal loos gaan, en worden de gitaren aangemaand tot een wilde en dolle rit. Marte twijfelt even om uit te barsten in een instrumentale song van The Mars Volta, maar behoudt dan toch een eigen gezicht. 
Bij Lilim heb ik jammer genoeg het gevoel dat ik dit nu wel gehoord heb, en dat de band teveel op hetzelfde élan blijft doorgaan en te zeer vasthoudt aan het stramien dat in de vorige songs zo goed werkte. Wat ik hier mis, is dat ene verrassende elementje dat hier nét iets anders van maakt. Espírita, het slotnummer al, weet dat echter wel te herbergen. Het rustig stuk van dit lied (al is dat een beetje relatief) weet me heel erg te bekoren.
Slechts 6 nummers, die wel allemaal 6 tot 7 minuten duren, heeft Toundra nodig om mij nieuwsgierig te maken naar de twee platen die hieraan vooraf gingen. Gelukkig zijn ook die integraal te beluisteren op de Bandcamp-pagina.

Looking at the sleeve for "(III)", the third (indeed!) album by Spanish band Toundra, I am intrigued. Having a peek at their Bandcamp-page, I notice it's not their first succesfull attempt to appeal with stunning graphics. 
The Madrid-based band starts this album with a sort of a post-rock anthem in which metal influences can be heard. "Ara caeli" then turns into "Cielo negro", a song which refers even more to their metal rock influences. That they don't sing is no reason for disappointment, as they succeed in taking you along their trip with powerful music en enough variation to make sure they don't lose your attention along the way.
Having heard two powerful songs, there's time for a little quiet. "Reqiuem"  is being intruded by violons, which reminds me of Dirty Three (at their quietest). Don't be misguided, however, as this song turns into a hell of a climax anyway. And then the drummer gets to go all wild again, as do the guitars. "Marte" sounds a bit like The Mars Volta, but then it chooses its own path. 
Unfortunately, "Lilim" sounds like everything we've heard so far on the album, without adding something special. It continues down the path that went so well for the prior songs, but now we tend to get bored a little. To our relief, "Espírita" then does the trick again. Especially the more quiet part of the song draws our attention and thus the album ends with a really good song.
It may be that this album has only 6 songs (each lasting 6 to 7 minutes approx.), but it turns out to be enough to make me curious about the prior albums. And hey, look at that: you can listen to them all on their Bandcamp-page as well!

Hieronder ter beluistering de drie albums / For your ease, here are the three albums by Toundra :





 

Je kan het album hier kopen / You can buy the album here