Zesentwintig jaar oud is ze, de Zwitserse Anna Aaron, en na een EP in 2009 bracht ze meer dan een jaar geleden haar debuutalbum uit. Wellicht is het voor artiesten uit het Alpenland niet zo eenvoudig om ook buiten de landsgrenzen en al zeker niet in onze contreien hun muziek te releasen, laat staan bekendheid te verwerven. Nu pas kan je dit album ook hier in de platenwinkels vinden.
De single Sea monsters kennen we intussen al en na enkele luisterbeurten klinkt die erg vertrouwd in de oren. Dit is het soort loepzuivere pop waarvan ze hier hele bakken mogen binnenbrengen. Pretentieloos is het woord dat hier steevast bij gebruikt wordt. Uit vergelijkbaar hout sneed Anna Aaron verder ook nog Siren, King of the dogs, Queen of sound en het erg korte Since I met you my peace is gone. Zo goed als Sea monsters wordt het jammer genoeg niet meer.
Tussen deze popkleinoden durft de Zwitserse zangeres ook af en toe de registers helemaal open te trekken, alsof ze in haar platenkast niet alleen het beste van Abba en The Beatles heeft staan om van te leren, maar ook een portie opera. Zwaar aangezette muziek (en vocalen) vinden we onder meer in In the devil's camp, The passion (a capella opgenomen in een kerk, zo lijkt het) en Fire over the forbidden mountain.
Anna Aaron heeft een krachtige stem waarmee ze meerdere genres aan lijkt te kunnen. Haar songs echter weten vooralsnog onvoldoende te overtuigen, op het heerlijke Sea monsters na. De rest is zeker niet slecht, maar heeft te weinig om het lijf en verdwijnt algauw als sneeuw voor de zon uit ons geheugen. De aandacht vasthouden lukt haar op dit album nog niet.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten