Gisteren op de trein gehoord : "Waarschuwing aan de passagiers. Gelieve op uw bezittingen (uitgesproken als "bezettingen") te letten. Pickpockets bevinden zich mogelijks op onze trein."
Wellicht komt het ook doordat ik aan het lezen was in Taal is zeg maar echt mijn ding, maar ik vond het een heel vreemde zin... In het Frans klonk hij overigens zo: "Pickpockets se trouvent possiblement dans notre train."
Nu is pickpockets al een vreemd en bij ons vrij ongebruikelijk woord. Gauwdieven en vooral zakkenrollers worden ze vaker genoemd. En blijkbaar bevinden ze zich (allemaal?) ergens, mogelijks zelfs op onze trein. Tja, verpleegsters bevinden zich eveneens mogelijks op de trein, want voor zover ik weet, vraagt de conducteur niet naar wat iedereen doet.
Ik vermoed natuurlijk dat een melding van een diefstal van een portefeuille of zo bij de conducteur de aanleiding vormde voor deze boodschap (trouwens gedaan net voor de deuren van de trein opengingen, als een waarschuwing voor hen om snel de trein te verlaten vooraleer ze betrapt kunnen worden?). Hoe men meteen ook tot de conclusie kwam dat het er méér dan één was, weet ik niet...
En tenslotte : ónze trein ? Sorry hoor, maar in deze dagen waarin bovenop de al gebruikelijke chaos van de spoorwegen de stakingen ook nog eens echt voor een tegenstelling tussen reizigers en spoorpersoneel zorgen, overbrugt deze conducteur meteen die tegenstellingen door ons deelgenoot te maken aan de trein : we zitten per slot van rekening allemaal in hetzelfde schuitje?
5 opmerkingen:
Bij de eerste zin dacht ik : 't zal toch geen trein in Wallonië geweest zijn.
Het zal je vermoedelijk niet verbazen, maar het woord is mij helemaal niet vreemd. ;-)
Verder hoorde ik dit enige tijd terug ook op de trein tussen Brussel en Gent. Onmiddellijk werd in mijn ogen iedereen verdacht, maar blijkbaar wordt het nu en dan gezegd. Ik heb op dat moment alvast geen dutje meer gedaan.
Sterreklimt : het illustreert hoe we door angst geregeerd worden...
Zapnimf : lol
Te veel en te lang stilstaan bij taalgebruik is nergens goed voor. Je gaat alles over-analyseren en durft bijna niets meer te zeggen of te schrijven uit schrik om fouten te maken. Alé, ik durf daar toch al eens last van te hebben. ;-)
Dat is waar, maar goed taalgebruik blijft wel belangrijk, vind ik.
Al doet een boek als dat van Paulien Cornelisse je nadenken over soms onverwachte evoluties in taalgebruik...
Een reactie posten