Les Nuits Botaniques : Tindersticks (support : Francoiz Breut)

De Franse artieste Francoiz Breut, in Vlaanderen vooralsnog onbekend, mocht gisteren in het Koninklijk Circus openen voor Tindersticks. Ze bracht een gitarist en een drummer mee en enkele cd-tjes met geluiden (van vogels o.a.) die ze tussen en de songs als sfeermakertjes gebruikte. Ze werkte blijkbaar al samen met Herman Düne en Joey Burns (van Calexico), en wij hoorden in haar set (met voornamelijk Franstalige nummers) ook echo's van Low en zelfs van Tindersticks. Toch kon ze niet echt overtuigen. Dat heeft misschien te maken met het feit dat ze op geen enkel moment enige herkenning kon teweegbrengen, maar wellicht nog het meest omdat het allemaal nogal vrijblijvend en braafjes klonk. Toch was het geen ongepast voorprogramma voor Tindersticks, want qua sfeer kwam ze enkele malen dicht in de buurt van de single “Plus de liaisons” (hun eigen vertaling naar het Frans van “No more affairs”) die Tindersticks in 1995 uitbracht.

Zoals een middenmotor uit de Belgische voetbalcompetitie zich verhoudt tot pakweg Chelsea, zo verhoudt het voorprogramma zich ook tot Tindersticks. Je hoorde vanaf openingstrio “Falling down a mountain”, “Keep you beautiful” en “Sometimes it hurts” dat deze band écht wel meer dan een klasse hoger speelt. Muziek die doorgaans gedragen werd door 3 tot 4 gitaren, af en toe één of meerdere orgels en met een rijk instrumentarium (zelfs de triangel bleef niet onbenut) werd gelardeerd met die typische stem van Stuart Staples, die zelfs in de (weinige) bindteksten klinkt tussen schroom en verslagenheid. Het was een avond waarop Tindersticks zou wisselen tussen meer melodieus en ritmisch werk en de tristesse die hen kenmerkt vanaf hun eerste platen. Zo werd single “Black smoke” (dat ik een vrij atypisch nummer blijf vinden voor deze band), hun misschien wel meest op een “gewoon” rocknummer gelijkende song, gevolgd door de piano-intro die zo mooi openbloeit tot “Factory girls”. Het publiek genoot en ook Staples zelf leek te genieten van het concert en de speciale band met deze zaal, waar Les Nuits Botaniques zich op beroemt (het was al het vijde optreden op dit festival), viel zowat van 's mans gezicht af te lezen. In twee bisrondes bespeelde Tindersticks in amper 4 songs opnieuw het hele spectrum dat ze beheersen.
De band kan dan ook putten uit een heleboel nummers uit hun albums (en zelfs uit de solo-albums van Stuart Staples, zoals het magistrale “Marseilles sunshine”). Of zoals de zanger zelf verzuchtte vooraleer op het einde van de tweede bisronde “Raindrops” in te zetten (toen allerlei verzoekjes uit de zaal geroepen werden) : “So many songs...”

Setlist :

1. Falling down a mountain
2. Keep you beautiful
3. Sometimes it hurts
4. Marbles
5. Bathtime
6. Marseilles sunshine
7. Hubbard hills
8. Peanuts
9. She rode me down
10. The other side of the world
11. Tyed
12. Black smoke
13. Factory girls
14. A night in
15. Harmony around my table

Encore :

1. ?
2. Can we start again
3. ?
4. Raindrops

Je vindt de kortere versie van deze recensie ook hier op Indiestyle.be