Het huwelijk van blues en punk dat Joe Gideon (toen nog met The Shark, eigenlijk gewoon zijn zus Viva) ons in 2009 presenteerde op Harum scarum smaakte naar meer. Desondanks raakte ik deze artiest helemaal uit het oog (en oor). Gelukkig eist hij mijn aandacht nu terug op met Altered self, zijn derde soloplaat waarop hij onder meer hulp kreeg van Bad Seed Jim Sclavunos. Het geluid dat het album uit 2009 kenmerkte is intussen allang veranderd en verruimd. Dat levert een plaat op die je als luisteraar drie kwartier (iets meer zelfs) weet te boeien en waarop je uiteenlopende songs hoort.
De bluesrock van weleer horen we maar weinig terug, de punkattitude is zeker gebleven. Gideon laat zijn stem meanderen door de songs, als een niet-hese Tom Waits of een Nick Cave in zijn meest experimentele dagen. Je wordt een diepte ingesleurd die tot een synthese en climax komt in Wild & free. Rust, stilte en bijna parlando zang krijgen we dan weer voorgeschoteld in Life cycle of the atlas moth. Al bij al is de instrumentatie op deze plaat vrij sober maar er zijn zoveel details te horen dat je toch likkebaardend telkens opnieuw meer en meer ontdekt op de plaat.
Je kan de volledige plaat hieronder beluisteren en hier kopen via zijn Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten