In welke mate let u op het label waarop muziek verschijnt? Laat u zich daar soms door leiden om een album al dan niet te kopen, eventueel zelfs als u de band noch de muziek al kent? Heeft u favoriete labels?
Wat de major labels betreft, is er al bij al niet echt verschil: ze brengen allemaal zowel troep als steengoeie platen uit dus hun naam op de hoes zegt nog niets. Maar er zijn labels die, minstens een tijdlang, toonaangevend zijn en waarop dan vrijwel enkel bands uitgebracht worden die uw aandacht meer dan waard zijn. Ooit was Island Records zo'n standaard voor kwaliteit. Binnen de wereldmuziek is Realworld, het label van Peter Gabriel, dat nog steeds. Motown is wellicht het bekendste voorbeeld. In de jaren negentig en begin deze eeuw kon je op Mo'Wax en Ninjatune vertrouwen voor de betere alternatieve dance en Metalheadz, opgericht door Kemistry & Storm samen met Goldie, is tot op vandaag een toonaangevend label voor drum 'n bass. Voor rommelige indiebands moest je bij Matador of Domino Records zijn, hiphop kende met Death Row hoogdagen en recenter nog vind je de beste alternatieve rockgenres terug op Sacred Bones. Het zijn allemaal labels waar ik (op zijn minst gedurende een periode in mijn muzikale zoektochten) vrijwel blindelings platen van zou kopen.
Van het Cuca label had ik nog nooit gehoord maar de net verschenen verzamelaar Eccentric soul: the Cuca label brengt daar nu verandering in. En ik kan u alvast verklappen dat zowel mijn oren als mijn dansbenen enorm verheugd zijn met deze ontdekking. Cuca Records werd opgericht in 1959 in Sauk City (Wisconsin) en kende zijn hoogdagen in de jaren zestig. Begin jaren zeventig droogde de bron echter op. De specialiteit was overigens niet, zoals u misschien afleidt uit deze verzamelaar, soul maar polka en etnische muziek. Maar ook muzikanten uit de jazzscene, pop, rhythm 'n blues en folk konden er opnames maken. Meestal ging het dan om artiesten uit Wisconsin of omgeving.
Deze verzamelaar begint alvast met een klassiek klinkend vroeg soulnummer van Twiliters (Restless love). Ik hoor er echo's in van Sam Cooke (alleen al die stem!). Meer uptempo komen we uit bij I'll say "yes" van The Devilettes of I lost my job (and I've got to find another) van Supreme Four. Verspreid over deze compilatie vind je de prachtigste pareltjes, zoals Ten thousand years (Harvey Scales and The Seven Sounds), het slepende My man lives (Betty Moorer), het licht psychedelische She's gone (Step By Step) of Tribute to Jimi Hendrix (The Fabulous Troubadores en Rex Swanigan).
Als u nog niet overtuigd bent, kunt u hieronder alvast de hele compilatie beluisteren en ze is hier te koop of hier via de Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten