Popmuziek kan een vluchtig wegwerpproduct lijken en als ik de hitparade dezer dagen beluister, verlang ik hevig naar een aardbeving is die welke grunge ooit teweegbracht, één die de muziekindustrie op haar grondvesten doet daveren. Een eindeloze opeenstapeling van clichés en formules die hun werkzaamheid bewezen hebben, bevolken immers al te veel van deze songs. Nochtans is er ook goed gemaakte pop, van The Beatles over ABBA tot The LVE, zo blijkt, want wat zij brengen op hun nieuwe album, Heartbreak hi, verkent zo mooi alle hoeken van de pop dat je voelt dat ze zelfs nog een stap vooruit gezet hebben sinds hun titelloos debuut uit 2015.
Zes songs lang weet de band te betoveren op een manier die geruisloos de playlists van Radio 1, Studio Brussel en MNM hoort te veroveren (in een ideale wereld). Zonder dissonantie of moeilijkdoenerij laveert het Antwerpse zestal doorheen gitaren, drums, zuivere popmelodieën en catchy hooks. Sad songs mag dan niet dezelfde melancholie van Love if you don't want it (uit hun debuut) tot volle was brengen, ik denk dat hier en daar toch een traantje geplengd zal worden door jonge meisjes die terugdenken aan hun verloren vakantieliefde. Letters kent ook een droeve snik in de gitaar terwijl de song zelf ook een road movie verbeeldt. En herkennen we daar hoop en wanhoop als een onontwarbaar kluwen van gemengde gevoelens in de titelsong. Zeker is dat de tristesse van het gemis het gewone gebroken hart overstijgt en een bijna filosofische, ja zelfs existentiële vorm aanneemt.
Go bad with you had een zomerhit kunnen worden als schoonheid en niet de crowdpleasers de populariteitspolls wonnen want ik hoorde deze zomer amper een song die beter in elkaar zit dan dit. Ook Slo-mo zit tjokvol details die er voor zorgen dat alles nét goed zit en het is een plezier zo'n liedje tot mijn vrienden te mogen rekenen nu de kou ineens genadeloos (nu ja, enige overdrijving is mij niet vreemd) toeslaat.
Afsluiter Dreams and memories roept herinneringen op aan speelgoedgeluidjes uit mijn kindertijd (en dus ook aan Fireflies van Owl City) en is een bubblegumbel die Bubbliciousgewijs elk moment kan openspatten in je gezicht, tot groot jolijt van de omstaanders. Tegelijk is het zo zalvend dat je je kindertijd ver genoeg achter je moet gelaten hebben om niets dan mooie herinneringen over te houden en alle wonden inderdaad op magische wijze als door een kus van de knappe juf genezen.
The LVE mag nog vele plaatjes maken als deze. Misschien valt hen nooit het succes te beurt dat ze verdienen, maar ik alvast zal hen altijd blijven koesteren.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten