Het is al van 2009 geleden dat DM Stith ons verblijdde met Heavy ghost, een album waarover ik hier schreef dat het geen voor de hand liggende muziek bevat. Zeven jaar later is er Pigeonheart en nog steeds krijg je voor je geld meer waar dan bij vele andere artiesten.
Eén van mijn persoonlijke favorieten op deze plaat, is Amylette: een song waarop het achtergrondkoor tot een instrument omgesmeed wordt en waarop DM Stith zijn typische stem de tristesse van het beste van Bon Iver oproept. Ook in andere nummers brengt hij laatstgenoemde in herinnering trouwens.
Het begint al in het openingsnummer (Human torch) maar wat deze plaat zo bijzonder maakt, is de afwisseling. In Sawtooth wordt eighties electronica geëxploreerd met de blik van de eenentwintigste eeuw terwijl Up to the letters een rustig, ontroerend werkstukje is. Rooster laat zich meedrijven op de stroming van de drumritmes en doet me daardoor zelfs een beetje denken aan Takkyu Ishino.
Het wachten heeft lang geduurd maar blijkt de moeite: alweer een opmerkelijke, opwindende, verrassende en veelzijdige plaat toevoegen aan je discografie, het is niet iedereen gegeven.
Je kan hieronder het volledige album beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten