IJsland heeft een betoverende aantrekkingskracht en dat is niet in het minst omwille van zijn muzikale export de laatste decennia. Wat de artiesten uit het noordelijk eiland lijkt te verbinden, is een hang naar een haast etherische sfeerzetting in hun platen.
Ook Ólafur Arnalds ontsnapt niet aan die drang op zijn nieuwste plaat, Island songs. Dat blijkt al uit de pianotoetsen in openingsnummer Árbakkinn dat ingeleid wordt door de vertelstem van Einar Georg Einarsson. Wanneer die stem wegvalt, wordt ze vervangen door violen die als wiegende takken over het landschap heersen. Hoe betoverend die song ook mag klinken, hij kan niet tippen aan het breekbare 1995 dat met heel hoge noten een zorgzaam en zorgvuldig luisteren afdwingt. Muziekleraar en organist Dagný Arnalds speelt hierop mee, de man waarmee Ólafur een zeven weken durende rondreis door IJsland maakte die resulteerde in deze plaat.
Het hemels koor op Raddir (het South Iceland Chamber Choir) plaatst je als luisteraar meteen in een kerk wat de haast religieuze beleving van dit nummer ten goede komt. Atli Örvarsson, een filmcomponist en musicus, is samen met SinfoniaNord de gastmuzikant van dienst op Öldurót. Met een minimalistisch palet schildert hij samen met Arnalds een doek waarop mist en horizon een heroïsch gevecht leveren dat resulteert in licht vibrerende grijstinten, waarbij die kleur voor één keer niet gelijkstaat met middelmatigheid maar met een allesomhullende sfeer.
Hoewel de song niet uit de toon valt op de plaat, is Dalur een pak donkerder van inkleuring. Dat heeft natuurlijk te maken met het aandeel van de koperblazers van Brasstrió Mosfellsdals. Aan de andere kant van het spectrum (bijna) situeert zich dan weer Particles dat gedragen wordt door de mooie stem van Nanna Bryndís Hilmarsdóttir, de zangeres van Of Monsters And Men, en de goed verstaanbare Engelse tekst. Afsluiten doet Ólafur Arnalds met Doria, een song waarin snelle piano-aanslagen het einde van het album wat opfleuren.
De reis door zijn eigen land en de samenwerkingen met lokale artiesten heeft de musicus Ólafur Arnalds een plaat opgeleverd die wel eens zou kunnen uitgroeien tot één van de mooiste van dit jaar. Al vanaf de eerste beluistering weet ze immers te bekoren, mee te slepen, te raken,...
Je kan hieronder het volledige album beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten