Aaron Neville is niet meteen een artiest waar ik vaak naar luister. Mijn vorige "ontmoetingen" met zijn oeuvre waren vaak toevallig, via samenwerkingen of op gelegenheidsplaten (zoals Our New Orleans, ten voordele van de slachtoffer van orkaan Katrina). Het genre waarbinnen hij opereert (eerder traditionele rhythm 'n blues, vermengd met soul) is niet meteen mijn favoriet en zijn stem noopt ook al, zoals bij Bob Dylan, tot auditieve inname in matige porties. Hij heeft, met andere woorden, ook al zo'n stem waar je van houdt of niet, maar een tussenweg lijkt amper mogelijk.
De 75-jarige artiest heeft net een nieuw album uit, Apache, en het dient gezegd: het begint alvast heel aanstekelijk met Be your man. Het zou zo uit de soundtrack bij de serie Treme kunnen komen, al is dat wellicht voor de kenner een blasfemische omkering...
Het hoeft trouwens niet altijd uptempo zijn om te bekoren: ook All of the above straalt van de kwaliteit én weet het hart te raken. Het achtergrondkoortje geeft het geheel een toets die doet denken aan het beste van Motown. Maar eigenlijk hangt de hele plaat aan elkaar van steengoeie songs.
Is er dan niets negatiefs te melden? Jazeker: ik hou al niet al te veel van erg slepende slows (zoals Sarah Ann of het al bij al eigenlijk best nog te pruimen I wanna love you) maar qua klefheid is Heaven er voor mij toch echt over.
Maar laat slechts één minpuntje u er niet van weerhouden dit verrassend mooi werkstuk van een te vaak vergeten artiest te beluisteren, en u kan dat gewoon ook hieronder al doen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten