Halfweg de grote vakantie en we hebben de Gentse Feesten achter de rug, een weekje vakantie met de kinderen in Heuvelland en nog zo veel mooie dingen. Tijd dus voor de maandelijkse portie parels. Geniet ervan:
- Soul bossa nova - Quincy Jones: minder bekend dan zijn werk als producer van onder meer Thriller van Michael Jackson, is het feit dat hij als jazzmuzikant startte en onder meer voor dit prachtlied verantwoordelijk is
- Got to give it up (part 1) - Marvin Gaye: zwoel op een andere manier is Marvin Gaye hier
- Wonderland (S-Man's Dark Tribe Mix) - The Psychedelic Waltons with Róisín Murphy: de frontvrouw van Moloko figureert hier op een door Roger Sanchez onder handen genomen nummer en zo krijgen we een zomers én laidback nummer voor de kiezen
- If you take care of me - Lonnie Liston Smith: ooit eens op de rommelmarkt als maxi-single gevonden. Niet meteen het meest hoogststaande, maar toch heeft dit iets...
- Goud - Bazart: één van de meest beklijvende songs van dit jaar. De combinatie van Nederlands zo gezongen dat het bijna om het even welke taal kan zijn en het triphoparrangement werkt zo aanstekelijk dat dit onmogelijk uit je hoofd te bannen valt
- I'll get along - Michael Kiwanuka: hij moest de grote doorbraak worden van 2012 maar dat is er toch niet van gekomen, ondanks het succes van Home again (de single). Op het gelijknamige album staan nochtans een pak heel mooie songs zoals dit
- Wake up and make love with me - Ian Dury: Ian Dury wordt al te vaak over het hoofd gezien hoewel de man toch echt wel heel goeie nummers maakte, vooral in de jaren tachtig
- The sound of the crowd - The Human League: soms moet je van goeie groepen een iets minder bekend nummer kiezen (al is dat natuurlijk niet onbekend) om in wezen de beste song naar boven te spitten, zoals in dit geval
- Believe - GusGus: in 1997 kleurde dit het muzikale jaar
- Needy girl - Chromeo: het Canadese electrofunk-duo Chromeo wist zich te onderscheiden met enkele goed opgebouwde songs die zo vertrouwd klinken dat ze als oorwurmen zich vastnestelen in je hoofd. Dat is met deze song niet anders.
- Contact - Brigitte Bardot: heel campy en toch bijzonder charmant, die liedje van Brigitte Bardot
- I and love and you - The Avett Brothers: het loont de moeite om de albums van deze band te beluisteren want je zal er ongetwijfeld een hoop straffe songs vinden. Dit was voor mij in ieder geval in 2009 het mooiste liefdeslied van het jaar
- In the name of the father - Bono and Gavin Friday: de titelsong uit de gelijknamige film is een mooie samenwerking tussen Bono en die andere Ier, Gavin Friday, die ik al eens live aan het werk zag en die mij telkens weer weet te fascineren (al vind ik zeker niet al zijn platen even goed)
- Ulakanakulot - The Virgin Prunes: die Gavin kan u trouwens kennen van zijn eerdere band, The Virgin Prunes, die soms heel geschifte platen maakten
- Fools parade - Channel Zero: nog eens lekker metal door je boxen jagen, van eigen bodem dan nog
- To defy the laws of tradition - Primus: dit is niet echt metal natuurlijk, maar ook stevig gitaarwerk (en het moeten niet altijd Too many puppies zijn)
- Poep in je hoofd - De Raggende Manne: zelfs na al die jaren weet ik nog altijd niet goed wat ik van dit moet vinden. Is het een uit de hand gelopen grap of is het een geniale punksong in het Nederlands? Oordeelt u zelf maar...
- Camel walk - Southern Culture On The Skids: ook van dit nummer ben ik nooit zeker hoe serieus het eigenlijk is. Het klinkt in ieder geval als een grap, maar hey, in de VS zijn er groepen die hele platen vol van dit soort muziek maken en toch niet Ween heten
- Have a lucky day - Morphine: terug wat rustiger nu met Mark Sandman en zijn zelfgebouwde tweesnarige basgitaar bij Morphine. Wie zin heeft gekregen, moet zeker ook eens op zoek naar Treat Her Right, zijn bluesrockgroep waarmee hij in '86, '89 en '91 albums uitbracht
- De koereur - Bobbejaan Schoepen: eerder deze maand zag ik op Canvas een documentaire, gemaakt door zijn zoon Tom, over Bobbejaan Schoepen. De verzamelaar The world of Bobbejaan songbook toont hoe hij zowel mooie, serieuze nummers maakte als grappige niemandalletjes. Vaak klinken die tegenwoordig nogal gedateerd maar soms hoor je tijdloze klasse. En soms, zoals dit voor de maand waarin de Tour de France gereden wordt toepasselijk De koereur, kan je niet anders dan glimlachen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten