Vorige week was de nieuwe single, Nobody speak, nog het lied van de week. Intussen is ook het album waarop die song terug te vinden is, uit. The mountain will fall start met hoge verwachtingen, niet enkel omwille van het nog steeds fantastische Endtroducing dat een mijlpaal in de (experimentele) hiphop betekende, maar ook dankzij de single en de nummers die DJ Shadow de afgelopen jaren loste.
Zo goed als het bejubelde en hierboven al aangehaalde album, wordt het nooit meer. Maar waarom zou ik blijven hangen bij wat twintig jaar geleden de standaard zette? De nieuwe plaat verdient het met oren van vandaag beluisterd te worden en afgemeten te worden aan de standaard van de nieuwe releases.
Opvallend aan dit schijfje is dat DJ Shadow alweer ging voor samenwerkingen die niet altijd voor de hand liggen. Naast Run The Jewels (waarmee hij de single opnam) passeert bijvoorbeeld ook Nils Frahm de revue. Dat is toch wel een verrassende naam. Het resultaat overtuigt niet onmiddellijk, maar meerdere en/of grondigere luisterbeurten later kan ik niet anders dan besluiten dat beide heren de som van 1 en 1 tot het mooie 3 hebben weten laten oplopen. Met Ernie Fresh als gastvocalist op The sideshow krijgen we dan weer een vintage old school hiphopnummer voorgeschoteld en dat blijft smaken.
Helaas zakt de plaat nadien toch een klein beetje in als een soufflé: Ashes to oceans is te lang(dradig) en songs als Pitter patter en Ghost town bevatten zowel goeie elementen als slaapverwekkende passages. Een halve plaat lang weet DJ Shadow dus het hoge niveau aan te houden, maar daarna zijn er nog wel goeie ideeën maar geen volledige songs meer die daar een bevredigende uitwerking van zijn.
De dreiging van Depth charge schreeuwt om gebruik in allerlei tv-programma's en films terwijl het electro-minimalisme van Mambo verfrist als een Calippo op het strand.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten