Brooklyn is zowat het Gent van New York, afgaande op de eindeloze reeks vreemde en interessante bands die hun roots daar hebben. Prince Rama mag ook toegevoegd worden aan het lijstje, zo blijkt na beluistering van Xtreme now, het nieuwe album.
Alleen al de hoes wekt de aandacht. De iconische Mona Lisa siert de benen van de twee figuren die het soort handschoenen aanhebben dat steevast opdook in science fiction uit de jaren 80. Als een voorafspiegeling voor de muziek die op deze plaat te vinden is, roept het allerlei associaties op maar lijkt het ook wel een beetje op het interieur van een hipster die nog niet goed weet welke richting hij eigenlijk uit wil. Het duo is sinds 2008 bijzonder actief met reeds een achtste album op hun naam dit jaar. Samenwerkingen met Animal Collective en Ariel Pink horen eveneens thuis op hun palmares.
Wat levert dat alles op? Xtreme now is een plaat die vreemd rondstuitert en aanvankelijk bijzonder opwindend klinkt, maar na verloop van tijd dreigt toch wat luistermoeheid op te treden. Na het erg zomerse (denk Sabrina!) Bahia brengen Your life in the end (dat van MGMT had kunnen zijn) en in de jaren 80 gedrenkte Now is the time of emotion ons echter bij wat behoorlijk overbodig klinkt (Slip into nevermore en de voor Scala voor de hand liggende cover Fake til you feel). Ook Believe in something fun heeft niet al te veel om het lijf. Daarna klimt de plaat echter weer uit het dal met songs die niet meteen hun geheimen prijsgeven, maar na meerdere beluisteringen allemaal wel iets hebben dat hen toch cachet geeft.
Zo ademt alles aan Fantasy alweer de jaren 80 en Sochi had zo van Indochine kunnen zijn. Would you die to be adored klinkt zo bekend in de oren dat je je de eerste keren afvraagt wie de ééndagsvlieg was die voor dit hitje verantwoordelijk zou zijn. Afsluiter Shitopia bevat een waslijst aan invloeden en heeft daardoor wat moeite een rode draad vast te houden, maar in extremis slagen ze daar toch voldoende in.
Xtreme now is een album dat in zijn geheel minder weet te overtuigen dan meer dan de helft van de afzonderlijke songs. Dat heeft vast te maken met de dip halverwege. Maar wie zich zo herpakt, verdient uw aandacht.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten