Ook deze maand weer maken we je blij met een selectie van twintig parels:
- Bo Diddley is Jesus - The Jesus And Mary Chain: een prachtig eerbetoon van deze shoegazers aan de bluesmuzikant
- Two wings - Rev. Utah Smith: het brengt ons naadloos bij de blues, hier vermengd met gospel
- I'll just stand and wring my hands and cry - Blind Gussie Nesbit: dit klinkt krakend en heel oud, maar ondanks de slechte geluidskwaliteit drijft de klasse boven
- Back in the woods - Boo Boo Davis: mis zijn concert volgende dinsdag in de Gentse Missy Sippy niet!
- Don't take my soul - Jane Weaver: een mooie engelachtige stem en een heel modern arrangement, het is een combinatie die hier wonderwel slaagt en een song oplevert die bij elke beluistering meer beklijft
- Deep garden - Tape Cuts Tape: bij Tape Cuts Tape spelen Eric Thielemans, de man van Chantal Acda, en Rudy Trouvé, in een ver verleden lid van dEUS en Dead Man Ray, samen en maken ze heel bijzondere songs. Beluister zeker eens het volledige album Lost footage
- Let me be the one - The Shadows: ooit namen The Shadows hiermee deel aan het Eurosongfestival (en eindigden ze zelfs tweede!)
- Talking in your sleep - The Romantics: The Romantics brachten ons dit leuk singletje en ook What I like about you. Altijd aangenaam om eens terug te horen
- Let's talk about sex - Salt-N-Pepa: het is al geleden, denk ik, van 1990 dat ik dit nog terughoorde. Geen groots nummer maar wel een fijne bijdrage aan het openlijker bespreken van sexualiteit in de vroege jaren negentig
- No return - Canibus: ik kan niet zeggen dat Canibus een bekende rapper is geworden. Ooit kocht ik een album (Can-I-Bus, niet terug te vinden op Spotify), maar uit zijn verdere werk is dit best een aardige song
- (Ain't nothin' but a) House party - The J. Geils Band: op Bloodshot, ongetwijfeld hun beste album, laat The J. Geils Band (die een hit scoorden met Centerfold) horen hoe goed ze zijn in het bouwen van een feestje en dit openingsnummer is een soort intentieverklaring
- Give up the funk (tear the roof off the sucker) - Parliament: de oerfunkers zijn natuurlijk Parliament (en Funkadelic en alle aanverwante groepen rond Bootsy Collins en/of George Clinton) en hierop hoor je waarom ze de absolute top zijn
- Pass the peas - The J.B.'s: ook absoluut de moeite waard zijn deze muzikanten, die vaak James Brown begeleid hebben
- The first leaf of autumn - Michael Chapman: voor wie Michael Chapman wil leren kennen, is het album Wrecked again de perfecte instap. Daaruit haalde ik dit prachtige nummer
- We used to think the freeway sounded like a river - Richmond Fontaine: absoluut ook de moeite, deze band, die net een nieuw album uitheeft (You can't go back if there's nothing to go back to)
- Panic in Babylon - The Brian Jonestown Massacre: de bandnaam deed me altijd rock of zelfs metal verwachten, maar de Amerikanen blijken gewoon psychedelica te maken, en nog heel goeie ook!
- The aubergine that ate Rangoon - Hawkwind: ooit zag ik deze band (met de zanger in een paars glitterpak gehesen) op Pukkelpop in de Marquee. Het was een vreemde ervaring en ik verloor de band terug uit het oog (ik kende hen voordien ook maar van naam) maar af en toe eens luisteren naar wat van hun muziek is een uitstekend idee
- Too too too fast - Ra Ra Riot: The rhumb line blijft voor mij het beste album dat Ra Ra Riot maakte en dit is daaruit een prachtig liedje
- Can't take it - Sextile: dit heb ik leren kennen dankzij het aprilnummer van Mojo dat ik kocht voor tijdens een treinreis toen ik mijn boek niet bij had
- Tourniquet - Marilyn Manson: toen klonk Marilyn Manson als een vreemde maar tevens interessante artiest die getormenteerd in de voetsporen trad van Nine Inch Nails. Het interessante was er snel af, maar songs als deze op Antichrist superstar maakten van dat album wel een plaat die de moeite blijft
Beluister de hele selectie hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten