Zaterdagavond trad Wovenhand op aan de Burg in Brugge, in het kader van het fijne Klinkersfestival. Voorprogramma van dienst was Flying Horseman, die ik al enkele malen zag (meestal solo) en waarover ik telkens tevreden was.
Jammer genoeg speelde Bert Dockx met zijn band vooral nieuwe nummers van het in oktober te verschijnen album en op het eerste gehoor moeten die nog onderdoen voor wat hij op Twist presteerde. Misschien blijken het groeinummers (laat het ons hopen). Het zou ook kunnen dat het vele optreden stilaan tot wat vermoeidheid leidt, want van alle concerten die ik al van hem/hen zag, was dit het minst goeie.
Wie wél aan de verwachtingen tegemoet kwam, was Wovenhand. Een heel erg in zichzelf gekeerde David Eugene Edwards probeerde als vanouds middels zijn muziek de demonen te bezweren en zijn God gunstig te stemmen. Op het meest recente album, The laughing stalk, had producer Alexander Hacke al voor een steviger geluid gezorgd, zoals u hier kan lezen, en ook live ging het harder dan ik me van hun vorige concert dat ik zag, herinnerde. Met goeie versies van onder meer Long horn, The laughing stalk, King o kings, Closer, Maize en As wool won hij met gemak het publiek voor zich. De band kwam nog terug voor één bisnummer slechts: Kicking bird.
Daarna gingen mijn kameraad en ik nog even langs op Vama Veche, waar Capsule nog enkele nummers te gaan had van hun set. Wat ik van hun plaat vind, kan je hier lezen. Live zijn de Antwerpenaren een bende gekke performers die allerlei mixen in een blender gooien en een feestje bouwen. Leuke afsluiter dus van de avond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten