Wie veel naar muziek luistert en op het internet een beetje volgt wat er zoal opgemerkt wordt, stoot als eens op iets verrassends, of komt via via uit bij heel bijzonder muziek die zich beweegt in een uithoek waar er amper licht op schijnt. Zo kwam ik terecht bij Julianna Barwick.
Deze Amerikaanse groeide op in Missouri, maar leeft tegenwoordig in Brooklyn. Als kind werd ze helemaal ondergedompeld in de muzikale sferen van landelijke kerkkoren en dat vindt ze zelf één van haar belangrijkste inspiratiebronnen.
In 2011 bracht ze een volwaardig debuutalbum uit, The magic place, op het Asthmatic Kitty-label. Deze maand volgt het vervolg: Nepenthe. Wij hoorden het album al, en wat ze doet, is verbluffend. Ze bouwt haar songs helemaal op rond haar eigen stem, die ze door loopstations haalt zodat meerlagige composities ontstaan met bijrollen voor de instrumenten en een glorieuze hoofdrol voor haar eigen vocalen. Het resultaat klinkt als dromerige folk. Dat ze op 28 augustus op Feeërieën speelt in Brussel, is dan ook erg toepasselijk.
Op haar nieuwe album krijgt ze overigens niet alleen hulp van een koor van tienermeisjes (nee, niet Scala!), maar ook van leden van Amiina en Múm. De plaat werd opgenomen in IJsland en in onderstaande teaser zie je een beetje hoe de opnames in zijn werk gingen:
3 opmerkingen:
Múm speelt deze avond trouwens in Brugge op het Klinkers festival!
Prachtige muziek trouwens. Doet me erg denken aan Seefeel.
Ik vermoedde al dat jij dit graag ging horen ;-)
Seefeel ken ik eigenlijk alleen van naam, Múm ken ik wel...
Maar vanavond zal ik ze toch moeten missen...
Een reactie posten