Wiltman is een muzikaal alter ego van Wim Kesteloot, een jonge Gentenaar die ook als Agent Wander bekend staat (zijn samenwerking met muzikanten van Viper Rosa). Op het 7 songs tellende Lo-files 01 brengt hij instrumentale muziek waarin de geesten van JJ Cale en Ry Cooder rondwaren.
De gitaar van Wiltman staat uiteraard centraal en daarmee schept hij de sfeer die je associeert bij een film als Paris, Texas en westerns. De gesamplede stemmen (radio, TV,... ?) in Hush maken het nummer wat gejaagder, een beetje opgehitst. Het is een onrust die je al snel echt fysiek gaat voelen wanneer je het nummer op een luid volume beluistert. Er is iets onaangenaams aan, niet aan de muziek, maar aan de sfeer, en soms hoort muziek nét dat effect te hebben. Het hoeven niet altijd aangename gevoelens te zijn die opgewekt of versterkt worden... De weidse pracht van een afgelegen streek wordt nog het sterkst neergezet in het afsluitende Know-where, waarin voor het eerst de muziek aangevuld wordt met geprevel van een oude man (althans, zo lijkt het) en intrigerende, exotische gezangen van een vrouw, die algauw weer verdwijnt, waarna ook de muziek uitsterft, als een verdwijnende stip aan de horizon.
Daarmee eindigt de EP in een andere sfeer dan die waarin hij begon, met Cats of Rome, dat levenskracht en vitaliteit uitstraalt wanneer de gitaarklanken geschraagd worden door de frenetieke drums en net hoorbare Hammondtoetsen. Ook W82Grow klinkt in zekere zin opgewekt. Big mouth bird is de rust zelve en ook Autumn klinkt erg beheerst. Herfst is inderdaad het meest passende seizoen bij deze song. Opvallend in alle nummers is trouwens hoe loepzuiver de gitaar klinkt, en hoe de productie die gitaar echt naar voren heeft gehaald en alle andere geluiden een plaats heeft gegeven tegen het decor. We zien het voor ons als een band waarbij de gitaar de frontman is en alle andere instrumenten (en vocalen) ergens achteraan tegen het doek mogen staan spelen, in een zeer dienende rol.
SixMiles is een erg bijzonder nummer, dat een vleugje DJ Krush meekreeg: electronica of abstracte hiphop op de achtergrond. De gitaar krijgt wat meer ruimte om alle hoeken van de kamer te verkennen, ruwer te klinken en voor het eerst eist ze ook niet langer de absolute hoofdrol op. Na meerdere beluisteringen ben ik nog het meest van dit nummer gaan houden. Alleen jammer dat het zo abrupt eindigt...
Er horen ook enkele leuke clips bij de nummers:
Hush
SixMiles
Big Mouth Bird
Geen opmerkingen:
Een reactie posten