Het kostte wat opzoekwerk op het internet om te achterhalen wie deze Duitser is, en hij blijkt één van de vroege leden van Tangerine Dream te zijn. En dus bevinden we ons meteen in het heerlijke, voor velen onbekende gebied der krautrock. Schnitzler zou later vooral bekend (hoewel dat misschien een té groot woord is voor de faam die hij in beperkte kringen zou verwerven) worden als een experimentele musicus, die allerlei muziek op eigen geschreven cd-r’s uitbracht. Con 3, één van de twee albums die nu heruitgebracht zijn, dateert eigenlijk al van 1981. De huidige versie bevat 6 extra nummers, waaronder het erg aan drum ‘n bass verwante Con 3.1.
Zijn muzikale achtergrond en zijn eigenzinnigheid laten het beste verhopen, en we komen jammer genoeg behoorlijk bedrogen uit. Het valt niet te ontkennen dat Conrad Schnitzler erin geslaagd is om enkele zeer interessante en vooral unieke ideeën uit te werken, en als je beseft wanneer dit alles eigenlijk gemaakt werd (Schnitzler stierf overigens in 2011), is enige bewondering op zijn plaats. Toch gaat het algauw vervelen of, erger nog, irriteren. Con 3 is het album waarop nog gezongen wordt, en toch haakten we na vijf nummers af. Wer Sind Wir Denn is repetitiviteit to the extreme, en ver voorbij onze verdraagzaamheid. En op het instrumentale album Consequenz is het euvel hetzelfde: het begint allemaal leuk en fijn en tof en apart, tot de gimmick uitgewerkt is en je vooral herhaling hoort met veel te weinig variatie.
Beide platen helemaal beluisteren is een opgave, die ertoe leidt dat je wel eens op iets moois stoot, zoals Con 3.3 of Nachte Im Kreuzberg. Helaas is zoiets enkel weggelegd voor de doorzetters, de volharders, de onversaagde muzikale avonturiers. Op Consequenz moet je overigens ook nog eens hoofdpijn vermijden met al die science-fictionachtige bleeps en geluidjes.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten