20. Portico Quartet - Portico Quartet
Bijzonder verrassend was dit plaatje, dat ik recenseerde en waar ik na meerdere beluisteringen steeds meer van ging houden, hoewel het op papier niet my cup of tea lijkt (jazz, namelijk...).
19. Adventures in your own backyard - Patrick Watson
Uiteindelijk lukte het me niet om samen met enkele collega-cursisten naar het optreden van Patrick Watson in Brussel te gaan, hoewel ik op basis van zijn toen net verschenen album wel heel graag had willen gaan. Ook zoveel maanden later nog blijft het een heerlijke plaat.
18. Heat - Ansatz Der Maschine
Ik kende Ansatz Der Maschine al van hun debuutalbum, The postman is a girl, dat ik louter op basis van bandnaam, albumtitel en hoes uitleende uit de Gentse bib. Begin dit jaar kreeg ik de kans frontman Mathijs Bertel te interviewen (mijn eerste interview -buiten die voor de "10 platen"-reeks op deze blog zelf- van een muzikant) en de man bleek een aangename, rustige kerel te zijn. De plaat is hun beste totnogtoe en hun try-out concert waar ik naartoe mocht, behoort ook tot de beste die ik dit jaar zag (#7 in mijn concertlijst van dit jaar). Wat ik verder nog over dit album schreef, kan je hier lezen.
17. Advaitic songs - Om
In een week tijd kwam ik dit album zowat overal tegen. Er verscheen ergens iets over in een blogstukje (geen idee meer waar), de hoes was één van de kandidaten in een online wedstrijd om de hoes van het jaar aan te duiden en in de bib bleken ze dit album ook al in huis gehaald te hebben. Thuis werd ik toch wel omvergeblazen door de mengeling van drones, doom en wereldmuziek. Zonder aarzelen noem ik dit album dé ontdekking van het jaar (omdat het compleet nieuw voor me was).
16. Mad about mountains - Mad About Mountains
Ook Mad About Mountains zag ik live (#11 in mijn concertlijst) en het album besprak ik hier. De bevreemdende Myrthe Luyten zou in september trouwens nog met een vriendin een huisconcert spelen in mijn living, maar dat deze band met dit debuut zo hoog eindigt, heeft alles te maken met de americana-sfeer die niet verraadt dat dit om Vlamingen gaat die in een blokhut in de Ardennen gingen opnemen.
15. Dr Dee - Damon Albarn
In mijn jonge jaren deden Blur en Oasis de legendarische "strijd" tussen de Beatles en de Stones nog eens over. Hoe graag ik ook naar Oasis luister, toch vond ik altijd dat Blur de meest creatieve en diverse band was, een band ook die het experiment niet schuwde. Frontman Damon Albarn was daar, zo bleek ook in de jaren nadien steeds duidelijker, de drijvende kracht achter, en hij maakte zelf heel uiteenlopende muziek, niet zelden met succes (denk maar aan Gorillaz). Ook dit werkstuk (waar ik hier al wat uitgebreider over schreef) is zeer de moeite waard, en het doet me eigenlijk wat verdriet te merken dat dit album vrij onopgemerkt bleef dit jaar. Deze plaats is een passend eerbetoon aan een echt goeie plaat!
14. Put your back N 2 it - Perfume Genius
Het duurt niet lang, het is heel eenvoudig en het weet je meteen te raken. Ook de bijhorende clip is tegelijk simpel én aandoenlijk. Hood werd terecht een lied van de week in januari, en het hele album blijft ijzersterk én fragiel tegelijk. Het debuutalbum van Perfume Genius was een beetje aan mij voorbijgegaan, maar de plaat die hij dit jaar afleverde, heeft me helemaal voor deze jongeman gewonnen.
13. Shimmer & glow - Douglas Firs
Ik zag Douglas Firs in het voorprogramma van Thomas Dybhdal, sprak hem aan, mocht hem interviewen, recenseerde zijn debuutplaat en zag zijn release concert in de Gentse Minard. Douglas Firs is een gedreven, talentvolle, ambitieuze jongeman die wel eens zou kunnen uit de schaduw treden van The Bony King Of Nowhere (bij wie hij nu in de band speelt). Daarmee bedoel ik nog niet meteen dat hij zijn "leermeester" al gauw zal weten te overtreffen, maar hij lijkt mij meer dan Bram Vanparys erop gebrand om ook zijn eigen promotie goed in de hand (en in de gaten) te houden, en hij heeft natuurlijk ook al een erg mooi album gemaakt.
12. Ways to forget - Clock Opera
Clock Opera had al behoorlijk wat materiaal op de wereld losgelaten via het internet vooraleer hun debuutalbum eraan kwam. Het recensie-exemplaar raakte verloren in de post (een euvel dat zich wel eens vaker durft voordoen bij bpost, tot mijn en andermans ergernis). Dat is erg jammer, want ik hou er wel van om ook de fysieke drager van een goeie plaat in mijn platen- en cd-kast te hebben. Hoe Clock Opera erin slaagt invloeden uit voorbije decennia aan een hedendaags geluid te koppelen, kan u hier nog eens nalezen.
11. Psychedelic pill - Neil Young & Crazy Horse
Ik geef het toe: ik heb nog niet genoeg naar deze plaat geluisterd om hem helemaal naar waarde te schatten. Vast staat wel dat Neil Young met zijn favoriete begeleidingsband erin slaagt om een dubbelaar af te leveren zoals slechts enkelen dat kunnen. Bij elke beluistering groeit de plaat nog, dus wie weet... Dit album had misschien wel hoger kunnen eindigen in dit eindejaarslijstje...
Wie wel de top 10 haalde, leest u morgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten