30 januari 2011

Lied van de week : week 4 - 2011

San Pedro - Mogwai



Het Schotse Mogwai brengt op 14 februari een nieuw album uit, Hardcore will never die, but you will. Een onheilspellende titel misschien voor velen, maar wat we al te horen krijgen uit het album doet watertanden. En dat geldt dus ook voor dit nummer, dat de band op het internet verspreidt als nieuwste teaser voor het album. Post-rock van de bovenste plank, noemen wij zoiets...

Je kan het nieuwe album
hier alvast bestellen.

En we gooien het nummer er deze week zomaar bovenop :
San Pedro (mp3)

29 januari 2011

Vooruit kaffeeconcert : Marble Sounds


Woensdagavond mocht Marble Sounds in het kaffee van de Vooruit in Gent een concert geven voor een behoorlijk talrijk publiek. Met hun nieuwe single Sky high in de Afrekening en met lovende kritieken voor hun debuutalbum Nice is good, waren de verwachtingen behoorlijk hooggespannen, maar die werden vrijwel moeiteloos ingelost.
Geen minpuntje te bekennen in het relatief korte optreden, en een constant niveau van songs: we konden heel blij terugkeren naar huis, met o.m. een prachtversie van My friend (met een opgenomen vrouwenstem) nog heerlijk naspelend in ons hoofd.
Het publiek vroeg het vijftal nog eens het podium op, en daar serveerden ze ons een mooie cover van Sparklehorse (Saturday).

26 januari 2011

Brieven schrijven

Ik heb dit weekend een nieuwe vulpen gekocht. Vulpennen, daar schrijf ik namelijk ontzettend graag mee. Al merk ik dat het typen op de computer mijn schrijfvaardigheden (motorisch dan) niet echt positief beïnvloed heeft, ik weet dat ik met een vulpen nét iets meer mijn best doe en het er ook allemaal vanzelf mooier en vloeiender uitziet, dan met een balpen.
Want zo'n vulpen, met zwarte inkt bij mij, dat is toch niet alleen een symbool van sierlijkheid, dat IS gewoon een bijzonder sierlijk schrijfinstrument, door niets te verslaan...




En weet je wat ik nog het liefst schrijf met mijn vulpen ? (Ja, natuurlijk weet u dat, want u heeft eerst de titel van deze blogpost gelezen...) Brieven, jawel, ouderwetse brieven op echt briefpapier met een vulpen, in sierlijk zwarte inkt, groot geschreven, met zwierige letters, meerdere vellen lang, in een dikke enveloppe, die ik persoonlijk toeplak.
Je zou het nostalgie kunnen noemen, een hang naar dingen die vervlogen lijken, maar ik denk eigenlijk zelf meer dat het een esthetische ervaring is, die maakt dat ik zo graag brieven schrijf. Want ik vind dat nu eens écht mooi, zo'n brief zoals ik hierboven beschreef. En ik vind het een genot, een fysiek en geestelijk genot, om zo'n brief te schrijven. En ik zal u nog eens iets verklappen...

Ik vind dat ook gewoon geweldig, om brieven te krijgen. Persoonlijke brieven (rekeningen, daar houd ik iets minder van...), kaartjes, dikke, dunne brieven, getypte en geschreven brieven,... : laat maar komen in mijn brievenbus ! Het is één van de redenen waarom ik het project van Balthazar zo leuk vond, en er zo gretig op inging. En het is één van de redenen waarom ik tussen het vele mailverkeer af en toe eens tijd maak om aan tafel te gaan zitten, een blad papier (meestal meerdere) te nemen, mijn vulpen "ter hand te nemen", en me aan het schrijven te zetten.
Het voelt ook persoonlijker aan, en als iets waar je nog méér moeite voor gedaan hebt, zo'n mooie geschreven brief. En al moet ik tegenwoordig soms echt mijn best doen om hem leesbaar te maken en te houden, zo'n brief voelt als een kostbaar geschenk, kostbaar om te geven (en kostbaar om te krijgen).

25 januari 2011

Gelezen (36)

Het is al een hele tijd geleden dat ik nog iets postte over boeken die ik las, en ik wil hier graag opnieuw de draad oppakken met maar liefst drie boeken die ik de afgelopen maanden las.



Beginnen doe ik met het boek dat gepromoot wordt als een oproep tot vegetarisme, maar zelf pretendeert genuanceerder te zijn dan dat. Jonathan Safran Foer, de auteur van Extreem luid en ongelooflijk dichtbij (volgens mij nog steeds het beste boek van het voorbije decennium), stelt zich bij de geboorte van zijn eerste kind de vraag welke eetgewoontes hij hem wil aanleren. Heel bewust vraagt hij zich af of het ethisch verantwoord en gezond is om vlees te eten in deze huidige tijden, waarin de vleesproductie grotendeels geïndustrialiseerd is en waarin alternatieven al bij al makkelijk bereikbaar zijn voor elke Westerse consument. En hoewel hij de situatie schetst in Noord-Amerika, vrees ik dat we in deze geglobaliseerde wereld ons weinig illusies moeten maken over hoe het er hier aan toegaat. Foer tracht in Dieren eten een genuanceerd beeld te schetsen, toont alternatieven (biologische landbouw) en maakt zijn eigen keuzes zonder die op te dringen. Wat hij vooral wil bereiken, is de lezer bewuste keuzes te laten maken, want het zijn net de bewúste keuzes die een verschil kunnen maken. Een boek om over na te blijven denken, is dit dus...



Eveneens een bewuste keuze maakt David Byrne, ex-zanger van Talking Heads, wanneer hij overal op tournee zijn (plooi)fiets meeneemt en op die manier de steden waar hij optreedt, verkent. In Bicycle diaries schetst hij eigenlijk hoe zijn fietstochten en zijn reizen voor optredens en exposities, een gedachtenstroom in hem teweegbrengen, waarin lang niet alleen fietsen en een fietsvriendelijk beleid onder de loep genomen worden. Interessante gedachten van een interessant man, door hemzelf opgetekend en gebundeld, maken dit boek makkelijk herleesbaar, en de schetsen die hij maakt van de steden die hij ruime aandacht schenkt, doen je wegdromen. Vergeet je fiets zeker niet... !



Fictie krijgen we wel voorgeschoteld bij Haruki Murakami, de bejubelde Japanse schrijver, die in Na de aardbeving verhalen bundelt die allemaal zijn ontstaan of vorm hebben gekregen na de grote aardbeving die de Japanse stad Kobe trof in 1995. Die aardbeving loopt als een rode draad doorheen de verhalen, nooit als hoofdpersonage, maar wel steeds als een achtergrond of een trigger voor herkenbare verhalen die zich overal hadden kunnen afspelen, maar volgens de auteur heel goed de state of mind weergeven waarin Japan gebracht werd door deze aardbeving en de gasaanvallen in de metro van Tokyo. Murakami -dat hoeft amper betoog- heeft een vlotte pen en weet trefzeker zijn personages neer te zetten en hij fileert met grote zorg hun psychologie, wat deze verhalen een universaliteit geeft die hem nu al enkele jaren laat uitgroeien tot een kandidaat-Nobelprijswinnaar.

23 januari 2011

Lied van de week : week 3 - 2011

Teevee - The Van Jets




Eén van de fijnste Belgische groepjes van de laatste jaren is The Van Jets. Ook met hun nieuwe single weten ze te bekoren, en dat op een heel eenvoudige manier. Een jankende gitaar gedrapeerd over een poprocknummertje met een hoog meezinggehalte, meer is er duidelijk niet nodig.

Je vindt dit nummer op hun album Cat fit fury, dat je hier kan kopen.

Lyrics :

Forever I call the moment
For ranning anker
If you went away for a weekend trip
Never came back home again
I'm so afraid
Look what you've done
Wanna kiss you in the rain
So I couldn't sleep
Without a dream
Wanna kiss you.. in the rain
Crocodiles and nurses
You brush your teeth in the middle of the night
You're the bowler king now
On top in your paradise
I'm so afraid
Look what you've done
Wanna kiss you in the rain
So I couldn't sleep
Without a dream
Wanna kiss you.. in the rain

Forever I call the moment
White sheets, there was nothing left to say
Back suits, but you wanna shift
A passenger on the river Styx
Don't be afraid
Of things to come
Wanna kiss you in the rain
Don't be afraid
Of things to come
Wanna kiss you in the rain
Gone is your mind
Left us behind
Gonna kiss you in the rain
Out of a drip
On the river Styx
Gonna kiss you.. in the rain
La la la la la la

16 januari 2011

Lied van de week : week 2 - 2011

Gutters - Arquettes


Lekker rockend, en met dat tikje meer, is dit de single van Arquettes, die me steeds meer weten te bekoren. Niet dat dit nu grote kunst is, maar het is wel een voortreffelijk liedje dat blijft hangen en waarmee het vast en zeker leuk opstaan is. (note to myself : eens proberen !)

Jammer genoeg vond ik nergens lyrics voor dit nummer.

15 januari 2011

Concert : Godspeed You! Black Emperor

De acht (!) muzikanten van Godspeed You! Black Emperor maken heel erg mooie muziek: dat wist ik al van hun albums, en dat bewezen ze vanavond ook nog eens in het Koninklijk Circus in Brussel. Twee en een half uur lang (of toch bijna) etaleerden ze waarom ze met hun instrumentale post-rock tot de absolute top gerekend worden.

Voorprogramma Total Life mogen we meteen weer vergeten. We kwamen weliswaar te laat voor het begin van diens set, maar veel lijken we toch niet gemist te hebben. Soundscapes die ik thuis wel eens wil horen als ik in de juiste stemming verkeer, maar die weinig om het lijf hebben: dat is wat we hoorden.

GY!BE (zo wordt de groep afgekort) begon nochtans ook niet denderend. Op het podium viel weinig te beleven in de eerste nummers, de visuals waren niet bepaald om over naar huis te schrijven en van interactie met het publiek was er geen sprake. Ja, de muziek, die was natuurlijk wel goed, maar dat kan je thuis (in comfortabeler omstandigheden) ook horen natuurlijk.
Gelukkig speelden ze een heel lange set, van bijna twee en een half uur dus, en vooral het laatste uur was geweldig. We kregen dan betere visuals te zien, de muziek was nóg beter en intussen was het publiek voldoende opgewarmd. Meer interactie dan enkele bandleden die eens lachen naar het publiek, zat er nog steeds niet in, maar het was toch zeer de moeite, en zo werd het alsnog een concert waarvan ik blij ben dat ik erbij was...

11 januari 2011

Gospel Music

In tegenstelling tot wat de naam van de groep laat vermoeden, valt er weinig gospel te vinden op het 5 liedjes tellend EP'tje Duettes. Allerlei andere rootsy genres passeren wel even de revue, en worden heerlijk gemixed in de blender, en wat eruit komt zijn heerlijke duetten die toch vooral als popmuziek te omschrijven vallen.

De guestlist van die duetten oogt bovendien fraai. Gospel Music wist SoKo te strikken, en leden van The Magnetic Fields, Vivian Girls en Camera Obscura.
Maar een fraaie guestlist is niet altijd een garantie voor een goeie plaat, dus stelt de vraag zich of het resultaat aan de verwachtingen voldoet. Geruststellend geknik (maar dat ziet u natuurlijk niet) is hier op zijn plaats, want alle nummers zijn goed tot uitstekend, happen vlot weg en klinken alsof ze een afgewerkte versie van Pavement-nummers zijn. Denk het rommelige van die groep weg, en je krijgt een idee van wat je te wachten staat.
Vooral een nummer als “Automobile”, met Tracyanne Campbell van Camera Obscura als gastvocaliste, kan zo de radio op en gaat een lente, zomer en herfst mee. Ook “Are your parents still together” met Cassie Ramone van Vivian Girls is even radiovriendelijk, en vormt daarmee een grappige en passende afsluiter van een fijne EP.
U merkt het: weinig opmerkingen te formuleren. Een wereldplaat (in potentie) is dit niet, maar die pretentie lijkt Gospel Music allerminst te hebben. Plezier en humor (we verdenken hen ervan dat hun groepsnaam meer zegt over hun gevoel voor humor dan over hun muzikale helden) vormen duidelijk de basis waarop ze, met dank aan de gasten, hun bedje gespreid hebben. Ga rustig achterover liggen, en geniet van 12 minuten zorgeloos luisterplezier.

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.be

09 januari 2011

Lied van de week : week 1 - 2011

Wild thing - Noah And The Whale


Noah And The Whale kennen we nog van het mooie, leuke 5 years time. Nu hebben ze op hun website een nieuwe single in de aanbieding, en die is echt wel mooi. Zo vrolijk en speels als hun bekendste nummer is die niet, maar het is wel een popnummer om van te blijven genieten...

Get Adobe Flash player

Het nummer zal ook te vinden zijn op het nieuwe album, Last night on earth, dat je hier al kan bestellen, maar dat pas uitgebracht wordt op 7 maart.

Lyrics :

Time can make more rubble out of dreams than anything

In a quiet neighborhood where she's living without wings
There's eyes behind the curtains and there's ears below the floor
Cracks inside the ceiling and there's shadows at the door

The boredom stirs a rage inside her soul
A rage that reaches out and takes control
Baby she's a wild thing (x4)

Nine days out alone
Sleep in the dirt
She walks back into town
With blood stains on her shirt
Everyone has questions
But no one wants to know
How far the anger in someone
Can really make them go

Her tangled hair and mud stains on her knees
Bruised ribs and rips on the side of her jeans
Baby she's a wild thing (x4)

Well I used to be a citizen in this town
'Til my teeth turned gray and my hair fell out
All the civil decent people, they don't want to know
But a girl looking for trouble said she'd give me a go

While everybody's sleeping in this town this night
From the crooked clock tower to the borderline
And night star static in the winter breeze
She's lying in the moonlight with her hands between my knees

She says it's all right
Well, it's all right by me(x2)

Baby she's a wild thing (x4)

De kikkerprins

Ik kreeg van een vriendin dit als geschenk :


Ik weet niet of ze het zo bedoeld had, maar de symbolische waarde van die kikker/prins ontging me niet. Want al is het niet zo dat ze me ooit met één kus van een kikker in een prins veranderde (dat gebeurt enkel in sprookjes), ze heeft wel een grote invloed gehad in mijn leven tot dusver. Sinds ik haar ontmoette, en doorheen alle moeilijkheden die we tegenkwamen én (ook heel veel) vreugde die we samen beleefden, ben ik al heel wat veranderd. Daar heeft zij een aandeel in, daar ben ik van overtuigd.
Net zoals ze zegt dat ik belangrijk ben voor haar omdat ze zichzelf kan zijn als ze bij me is, is zij zeer belangrijk voor mij. Ze heeft me, op allerlei manieren, maar vooral door eerlijk te zijn tegen me zelfs als ik dat niet graag hoorde, uitgedaagd om dingen te veranderen, om open te bloeien, om de wereld meer tegemoet te treden.
En als ik vandaag de dag meer vrienden rondom me weet, meer contacten onderhoudt, sneller en makkelijker contact leg met anderen, als ik me complexlozer en vrijer beweeg in de wereld, als ik toesta ook te voelen en niet alleen te denken, dan is dat ook dankzij haar.

En zo "kuste" ze me tot een gelukkige prins...

Liederen van de week (2010)

Dit waren de liederen van de week in 2010 :


  1. Cousins - Vampire Weekend
  2. You look familiar - Team William
  3. Heads will roll (A-Trak remix) - Yeah Yeah Yeahs
  4. Hard believer - First Aid Kit
  5. July flame - Laura Veirs
  6. Lewis takes action - Owen Pallett
  7. Fireflies - Owl City
  8. Go do - Jónsi
  9. Trouble in mind - Erland & The Carnival
  10. Angry young man - Get Well Soon
  11. Hide it away - Retribution Gospel Choir
  12. Let's go surfing - The Drums
  13. Kaufman's ballad - Megafaun
  14. My propeller - Arctic Monkeys
  15. Stylo - Gorillaz
  16. Come home - Amatorski
  17. Before - Scuba
  18. Headphones - The Bear That Wasn't
  19. Come and get it - Eli "Paperboy" Reed
  20. The mermaid parade - Phosphorescent
  21. What's it in for? - Avi Buffalo
  22. Bloodbuzz Ohio - The National
  23. Death by diamonds and pearls - Band Of Skulls
  24. We no speak Americano - Yolanda B Cool & Dcup
  25. Swoon - The Chemical Brothers
  26. Mo ba nin - Flip Kowlier
  27. Holiday - Vampire Weekend
  28. Born free - M.I.A.
  29. Numbers don't lie - The Mynabirds
  30. Dragon's song - Blitzen Trapper
  31. Tighten up - The Black Keys
  32. Let's not fall apart - Broken Glass Heroes
  33. Roll away your stone - Mumford & Sons
  34. Don't go to Klaksvik - Leif Vollebekk
  35. We used to wait - Arcade Fire
  36. Cooler couleur - Yelle with Crookers
  37. Something good can work - Two Door Cinema Club
  38. I need air - Magnetic Man
  39. Heathen child - Grinderman
  40. 9000 - Fatih
  41. Self machine - I Blåme Coco
  42. Zorbing - Stornoway
  43. Hands - The Ting Tings
  44. Solitude is bliss - Tame Impala
  45. Words - Goose
  46. That day - Villagers
  47. Ready to start - Arcade Fire
  48. Anyone's ghost - The National
  49. The cliff - Emily Jane White
  50. Dauphine - Gabriel Rios
  51. Hello - Martin Solveig
  52. Cooler als ekke - Jack Parow

Drie groepen slaagden erin met 2 nummers mij te bekoren (Vampire Weekend, Arcade Fire en The National, niet toevallig groepen die elk een schitterend album uitbrachten). Enkele keren werd mijn keuze mee beïnvloed door mijn kinderen (Owl City, Yelle with Crookers, Martin Solveig). Vaak ook zag ik de groep die voor het lied van de week zorgde, live in die periode, wat zeker ook meespeelde...

Het lied dat het meest bijblijft van 2010, wegens oneindig veel gedraaid doorheen het hele jaar en enkele keren live gezien, is toch "Headphones" van The Bear That Wasn't



En voor mijn dochter was dit ongetwijfeld hét lied van 2010 : "Fireflies" van Owl City



01 januari 2011

Top tien concerten 2010

Het was moeilijk kiezen om een top 10 samen te stellen uit de concerten die ik het afgelopen jaar allemaal zag, maar hier dus toch nog een poging. Je vindt van elk verslag (ook degene die niet in deze top 10 staan, op mijn blog een verslag...). Enkele concerten zag ik dit jaar ook omdat ik als reviewer voor Indiestyle op de guestlist mocht...

10. Die Antwoord (Pukkelpop ; 21/8)

Muzikaal heb ik zeker betere concerten gezien, maar hoe de Zuid-Afrikanen van Die Antwoord erin slaagden om de hele tent op zijn kop te zetten met in wezen vrij eenvoudige rhymes en beats, verdient bewondering. Met niet meer dan één radiohit, dan nog voortgestuwd door het WK voetbal dat dit jaar in hun land plaatsvond, wisten ze heel wat publiek te lokken en ze gaven dat publiek méér dan ze vroegen...

9. Malcolm Holcombe (Toogenblik - Haren ; 19/2)

Met dank aan Roen, die me op de concerten in Toogenblik wees... In dit café in Haren zag ik een gedreven man-met-gitaar, en het doet me veel plezier dat hij in het voorjaar alweer daar zal neerstrijken...

8. Blood Red Shoes (De Zwerver - Leffinge ; 7/11)

Op Pukkelpop had ik van hun optreden al erg genoten, maar in zaal waren ze (ondanks de verkoudheid van de zangeres) nog beter...

7. Tame Impala (Pukkelpop ; 19/8)

Dé revelatie van Pukkelpop volgens velen en ook volgens mij, waren deze Australiërs die heel erg retro maar vooral heel erg goed klonken, en zo Pukkelpop al meteen heel goed inzetten...

6. Murder (Gents huisconcert ; 1/10)

Het beste huisconcert dat ik dit jaar zag in Gent, bracht na een goed voorprogramma (The Catatonics) ook nog deze 2 Denen, die moeiteloos overtuigden, een kop thee in de hand van de zanger en een gitaar in de handen van zijn kompaan. Ontzettend mooi concert !

5. Shearwater (Boomtown Gent ; 24/7)

Net als in 2009 in de Vooruit, kon Shearwater ook dit jaar weer moeiteloos bekoren. In de Handelsbeurs speelden ze een geweldige set, en ik maakte achteraf nog een praatje met zanger Jonathan Meiburg.

4. Woven Hand (4AD Diksmuide ; 15/5)

Ik stond vlak voor David Eugene Edwards, en de intensiteit waarmee de man muziek maakt, is van een onvoorstelbare orde. Hij hield me het hele concert in zijn ban, en dan is muziek ook nog eens hemels mooi...

3. Jónsi (Pukkelpop ; 21/8)




Het meest verbluffende concert van Pukkelpop was voor mij toch dat van de Ijslander Jónsi, die zijn prachtige muziek uit zijn solo-debuut ook nog eens ondersteunde met de mooiste visuals die ik al ooit zag. Het was overweldigend, en dat naar het einde van 3 (vermoeiende) dagen op een festival waar ik toch al heel wat goeie concerten had gezien.

2. The Black Keys (AB Brussel ; 15/11)




Toen ik dit concert samen met een vriend zag, was ik ervan overtuigd : dit is hét concert van het jaar ! Ongemeen straf, alles wat je van een rockconcert mag verwachten, met genoeg afwisseling en sterke songs, virtuoos gitaarspel en een intense band met het publiek. Wie kan beter dan dit ?

1. Einstürzende Neubauten (AB Brussel ; 18 en 19/11)




Wel, enkele dagen later zou blijken dat het nóg straffer kon. Einstürzende Neubauten mag dan al 2 dagen gehad hebben waarop ze me konden overtuigen, het was al tijdens hun eerste set op dag 1 van hun verjaardagsfeestje (een set waarin ze enkel nummers speelden die ze nooit eerder of slechts heel zelden en dan nog heel lang geleden, live hadden gebracht) duidelijk dat dit immens straf was, en dat ze zulk een mooie muziek ook live kunnen brengen met de meest verbazingwekkende instrumenten die men zich maar kan voorstellen. En al mocht ik dankzij hen zelf ook op het podium van de AB staan, en al brachten ze in de reguliere set (van 2,5 uur) op dag 2 vooral de bevestiging met ook hun bekendere nummers, het is nét dat onmiddellijk overtuigen vanaf het eerste nummer dat hen de onbetwiste koningen van het podium van 2010 maakt...