Beginnen doe ik met het boek dat gepromoot wordt als een oproep tot vegetarisme, maar zelf pretendeert genuanceerder te zijn dan dat. Jonathan Safran Foer, de auteur van Extreem luid en ongelooflijk dichtbij (volgens mij nog steeds het beste boek van het voorbije decennium), stelt zich bij de geboorte van zijn eerste kind de vraag welke eetgewoontes hij hem wil aanleren. Heel bewust vraagt hij zich af of het ethisch verantwoord en gezond is om vlees te eten in deze huidige tijden, waarin de vleesproductie grotendeels geïndustrialiseerd is en waarin alternatieven al bij al makkelijk bereikbaar zijn voor elke Westerse consument. En hoewel hij de situatie schetst in Noord-Amerika, vrees ik dat we in deze geglobaliseerde wereld ons weinig illusies moeten maken over hoe het er hier aan toegaat. Foer tracht in Dieren eten een genuanceerd beeld te schetsen, toont alternatieven (biologische landbouw) en maakt zijn eigen keuzes zonder die op te dringen. Wat hij vooral wil bereiken, is de lezer bewuste keuzes te laten maken, want het zijn net de bewúste keuzes die een verschil kunnen maken. Een boek om over na te blijven denken, is dit dus...
Eveneens een bewuste keuze maakt David Byrne, ex-zanger van Talking Heads, wanneer hij overal op tournee zijn (plooi)fiets meeneemt en op die manier de steden waar hij optreedt, verkent. In Bicycle diaries schetst hij eigenlijk hoe zijn fietstochten en zijn reizen voor optredens en exposities, een gedachtenstroom in hem teweegbrengen, waarin lang niet alleen fietsen en een fietsvriendelijk beleid onder de loep genomen worden. Interessante gedachten van een interessant man, door hemzelf opgetekend en gebundeld, maken dit boek makkelijk herleesbaar, en de schetsen die hij maakt van de steden die hij ruime aandacht schenkt, doen je wegdromen. Vergeet je fiets zeker niet... !
Fictie krijgen we wel voorgeschoteld bij Haruki Murakami, de bejubelde Japanse schrijver, die in Na de aardbeving verhalen bundelt die allemaal zijn ontstaan of vorm hebben gekregen na de grote aardbeving die de Japanse stad Kobe trof in 1995. Die aardbeving loopt als een rode draad doorheen de verhalen, nooit als hoofdpersonage, maar wel steeds als een achtergrond of een trigger voor herkenbare verhalen die zich overal hadden kunnen afspelen, maar volgens de auteur heel goed de state of mind weergeven waarin Japan gebracht werd door deze aardbeving en de gasaanvallen in de metro van Tokyo. Murakami -dat hoeft amper betoog- heeft een vlotte pen en weet trefzeker zijn personages neer te zetten en hij fileert met grote zorg hun psychologie, wat deze verhalen een universaliteit geeft die hem nu al enkele jaren laat uitgroeien tot een kandidaat-Nobelprijswinnaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten