Ze waren werkelijk vereerd, de Groningse band The Black Atlantic, dat ze in het voorprogramma mochten spelen van Woven Hand. Vorig jaar brachten ze een nieuw album uit, Reverence for fallen trees, dat ze opnamen in het kader van In a cabin with, en dat je gratis kon (en kan) downloaden (zie ook mijn eerdere post daarover). Dat is best een fijn album, en het concert gisteren mag je gerust op dezelfde wijze omschrijven. De band heeft enkele leuke nummers, al halen ze niet voortdurend datzelfde niveau. Ze wonnen het publiek ook voor zich met hun enthousiamse en oprechte vreugde het voorprogramma te zijn, hun verhaaltjes tussendoor (over de overleden grootmoeder van de zanger of over hoe één van de bandleden ooit als eens met een andere groep optrad op een boot in Diksmuide) en ze sloten ook bijzonder leuk af met een unplugged nummer waarvoor de zanger met zijn ukelele plaatsnam boven tussen het publiek op het balkonnetje en alle lichten gedoofd werden. Hij leidde het nummer met het verhaal over de ontstaangeschiedenis ervan (op de trein naar Groningen en de conducteur liet hem het lied brengen door de intercom voor alle treinreizigers...). Fijn voorprogramma dus...
Maar het échte werk van de avond kwam natuurlijk van de band van David Eugene Edwards, die me ooit op Pukkelpop (in 1996) al aangenaam verraste (toen nog met 16 Horsepower, dat ik absoluut niet kende maar waaraan ik voor eens en voor altijd verkocht was). Intussen heeft hij met Woven Hand al enkele albums uit, waaronder nét ook The threshingfloor. Uit die plaat werd gisteren rijkelijk geplukt natuurlijk.
David Eugene Edwards zoog letterlijk alle aandacht van het publiek naar zich toe. Net zoals ik hem leerde kennen in 1996, speelde hij met volle overgave. Ogen rolden naar boven (als hij zijn ogen al eens opendeed tijdens een nummer), na enige tijd zat hij volledig in het zweet en zijn benen kregen af en toe af te rekenen met ware convulsies. 's Mans stem klinkt alsof elk nummer met een dringendheid en noodzaak moet gezongen worden en de 2 gitaren en de banjoline (een kruising van een banjo en een mandoline) werden kordaat leeggeknepen van alle noten die de krachtige nummers vereisten.
Dit was alvast het beste concert dat ik dit jaar al zag...
Setlist :
1. Sinking hands
2. The threshingfloor
3. A holy measure
4. Tin finger
5. Swedish purse
6. Dirty blue
7. Kingdom of ice
8. Raise her hands
9. His rest
10. Orchard gate
11. Winter shaker
12. Off the cuff
Encore :
1. Iron feather
2. Kicking bird
Raise her hands - Woven Hand (@4AD, Diksmuide)
Je kan het album The threshingfloor hier kopen (een echte aanrader !)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten